Σόφια. 3 Αυγούστου, δύο η ώρα το μεσημέρι. 40 βαθμοί υπό σκιά. Backpack, τσάντες, σακ βουαγιάζ... Δύο ταλαιπωρημένες τουρίστριες περιμένουν επί 45 λεπτά ένα λεωφορείο που δεν περνάει. Μια πολύ ευγενική κοπελιά που είχαμε ρωτήσει νωρίτερα για τη στάση, μας λέει ότι μόλις έμαθε ότι λόγω έργων το λεωφορείο δε σταματάει εδώ!!!
Περνάμε απέναντι στη σωστή στάση και επιτέλους μπαίνουμε στο ρημαδολεωφορείο. Χτυπάμε τα εισιτήρια και καταρρέουμε στα καθίσματα. Για την ακρίβεια χτυπάμε μόνο το ένα εισιτήριο γιατί πάνω στη μία θέση βρίσκουμε ένα ήδη χτυπημένο και η κοπέλα μας λέει ότι μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε κανονικά. Και φυσικά μπαίνει ελεγκτής! Με το άγχος για το χτυπημένο εισιτήριο του τα δείχνουμε και αρχίζει να μας μιλάει στα βουλγάρικα! Η κοπελιά προσπαθεί να μας βοηθήσει. Ο τύπος ζητάει εισιτήριο για το backpack μου! Του δείχνω τα αχτύπητα που έχω στο πορτοφόλι με την ελπίδα ότι μπορώ να τα χτυπήσω τώρα. Κουνάει το κεφάλι αρνητικά και συνεχίζει την πολυλογία στα βουλγάρικα. Η κοπελιά μας λέει ότι θέλει να κατεβούμε. Κατεβαίνουμε στη στάση και μας ζητάει 10 ΛΕΒΑ (5 ευρώ). Κατεβάζω καντήλια σε ελληνικά και αγγλικά. Φωνάζει και ένα συνάδελφο του. Μου δείχνουν ένα φυλλάδιο που λέει ότι πράγματι χρειάζομαι εισιτήριο για τις μεγάλες αποσκευές. Προσπαθώ - μάταια προφανώς - να διαμαρτυρηθώ ότι κανένας δε με ενημέρωσε όταν αγόρασα τα εισητήρια. Η Ειρήνη μου λέει να πληρώσω να τελειώνουμε. Εμένα όμως με έχει πιάσει το πείσμα μου και συνεχίζω να φωνάζω. Ζητάω να μου φωνάξουν έναν αστυνομικό. Τα μόνα αγγλικά που καταφέρνει τελικά και λέει ο τύπος είναι "Here ten ΛΕΒΑ. Police hundred ΛΕΒΑ"!!! Κατεβάζω ακόμα περισσότερα καντήλια για το παράλογο της απειλής, αλλά στο τέλος ακολουθώ τη φωνή της λογικής - της Ειρήνης δηλαδή;;;!!! - και πληρώνω το καταραμένο το πρόστιμο. Ε, εδώ που τα λέμε δεν είναι και η καλύτερη ιδέα να περάσουμε όλη την πρώτη μέρα στη Σόφια σε αστυνομικά τμήματα. Άει στο διάολο όμως! Ουφ!
**** ΠΡΟΣΟΧΗ!!! Χρήσιμη ταξιδιωτική συμβουλή: Όσοι ταξιδέψετε στη Σόφια μην ξεχάσετε να χτυπήσετε εισιτήριο και για τη βαλίτσα σας! ****
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Μια σούπερ ατυχία
Μια φορά και έναν καιρό, όχι πολύ παλιά και όχι πολύ μακριά από εδώ, ζούσε ένα αγόρι, που το έλεγαν Σπύρο. Ο Σπύρος ήταν ένα αγόρι σχεδόν ...
-
Πιστεύετε στις κατάρες; Στις κατάρες της τσιγγάνας; "Ασήμωσε κούκλα μου να σου πω ποιος σε αγαπά..." "Πάρε ένα λουλουδάκι, ομ...
-
Ο Ντίμης δεν υπήρξε ποτέ. Αυτή ήταν η επίσημη στάση της αστυνομίας. Αυτό το εύλογο συμπέρασμα στο οποίο κατέληξαν όλοι. Όμως η Αγάθη ήξε...
-
Με τον κλασσικό τρόπο που περιπλανιέται κανείς άσκοπα στο διαδίκτυο, χαζεύοντας το newsfeed στο facebook έκανα κλικ στο link ενός φίλου, ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου