Δε γ@μάς που δε γ@μάς...

...δεν πας για ψάρεμα;





Και για όσους δε γνωρίζουν την προέλευση της φράσης... το άνεκδοτο.

Πότε καταλαβαίνεις...

...ότι παραγγέλνεις πολύ συχνά σουβλάκια;

Όταν παραγγέλνεις σουβλάκια από το σπίτι των γονιών σου και ο deliverάς σε ρωτάει "Μα, εσύ δε μένεις Περικλέους;"

The Taxi

Τις προάλλες ψάχνω απεγωσμένα για ταξί... Δεν περνάει τίποτε! Κι ένας δηλαδή που πέρασε είχε μέσα άλλους τρεις! Που θα με βάλεις ρε φίλε;

Στο τέταρτο ευτυχώς εμφανίζεται το πολυπόθητο ελεύθερο ταξί! Ανοίγω την πόρτα και πάω να μπω στο πίσω κάθισμα. Στην πλάτη της θέσης του συνοδηγού είναι κολλημένο ένα χαρτάκι. Από τυπική περιέργεια προσπαθώ να το διαβάσω (την ίδια στιγμή που προσπαθώ να πω στον ταξιτζή που να με πάει - με ακατανόητο προφανώς αποτέλεσμα)

Τέλος πάντων, λέω τη σωστή διέυθυνση, διαβάζω και το περίεργο χαρτάκι:

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΣΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΤΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΚΑΙ ΚΟΣΜΙΑ

Ε; Πώς είπατε;
Χασκογελάω σκεπτόμενη τον ταρίφα, να έχει πάρει κούρσα τύπο-τύπισσα που κάνει phone sex... lol όμως!
Όπως γελάω παρατηρώ ότι πάνω από το ταξίμετρο υπάρχει κολλημένο άλλο ένα χειρόγραφο χαρτάκι.

ΔΕΝ ΤΡΩΜΕ ΕΔΩ
ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ

Δηλαδή τι; Έβγαλε κάποιος το πιτόγυρο κι έτρωγε στο ταξί;


Τα χαρτάκι όμως δε σταματούν εδώ! Δίπλα στο τιμόνι υπάρχει η επιγραφή:

ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΨΙΛΑ ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΤΕ ΕΓΚΑΙΡΩΣ

Μμμμ... Αυτό λογικό το βρίσκω... Αλλά το όλο στόλισμα με τα χαρτάκια είναι πολύ σουρεάλ!

Κι έτσι, για το επιδόρπιο, μπροστά υπάρχει άλλο ένα σημείωμα, ακόμα μεγαλύτερο:

ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΟΥ ΤΑΞΙ ΕΧΕΤΕ 10% ΕΚΠΤΩΣΗ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΜΑΣ "ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ"
ΚΡΕΜΟΥ 16
ΚΑΛΛΙΘΕΑ

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Τι να πω;;;

Όχι, πείτε μου!




Απόδειξη πάντως δεν πήρα... :(

Καγκελόπορτα - Η Επιστροφή!

Ναι! Ναι! Η καγκελόπορτα επέστρεψε!

Με την ίδια κλειδαριά!

Αλλά με νέο ωράριο!
Παρακαλώ κλειδώνετε μετά τις 21:30!!!

Ααααχ... Να θες να παραγγείλεις σουβλάκια και να το σκέφτεσαι... Πού να ντύνομαι και να κατεβαίνω ρε φίλε;

Όσο για τους επισκέπτες..; Ποιοί δεν έχετε κλειδί να σας βγάλω! Αλλιώς να έρχεστε και να φεύγετε σε γκρουπ! :-Ρ

It has to be a bunny...

Αισιόδοξο ή απαισιόδοξο, ένα είναι το σίγουρο!

Πρέπει να είναι λαγουδάκι!

:-Ρ

Δρόμος...

Τον είχαν πληρώσει. Τον είχαν πληρώσει για να με πάει εκεί. Ήταν στυγνός επαγγελματίας. Από την αρχή δε μου απηύθυνε καμία ερώτηση. Ήταν συγκεντρωμένος στο δρόμο μπροστά. Εγώ είχα κουρνιάσει στο πίσω κάθισμα. Στην αρχή έψαχνα τη ζώνη. Σύντομα διαπίστωσα ότι δεν υπήρχε. Έπαιζα μηχανικά με ένα σκίσιμο στο δέρμα του καθίσματος. Ρίχνοντας κλεφτές ματιές στον τύπο που οδηγούσε. Έβλεπα το χοντρό λαιμό του. Τα μυώδη χέρια που έσφιγγαν το τιμόνι. Προσπάθησα να πιάσω το βλέμμα του στον καθρέφτη. Ψυχρό και παγωμένο. Δε μου έδινε καμία σημασία. Έκανε αυτό για το οποίο είχε πληρωθεί και δεν άφηνε περιθώρια για οποιαδήποτε προσωπική επαφή.
Ο δρόμος κυλούσε κάτω από τις ρόδες βρεγμένος, σκοτεινός. Το ίδιο τοπίο. Υγρό, θλιβερό. Κάποια στιγμή ο δρόμος άλλαξε. Άρχισε να ανηφορίζει. Απότομες στροφές. Κι από κάτω κενό. Έμπηξα τα νύχια μου στην τρύπα του καθίσματος, ανοίγοντας την κατά λάθος περισσότερο. Σήκωσα πάλι τα μάτια μου να δω τον οδηγό, αν είχε ακούσει το σκρατς. Προσηλωμένος στο τιμόνι, ακολουθούσε τη διαδρομή που του είχαν ορίσει.
Ήθελα να πάω στο μπάνιο. Αλλά δεν τολμούσα να του το πω. Άνοιξα μια δυο φορές το στόμα μου μα δεν κατάφερα να αρθρώσω λέξη. Κουλουριάστηκα λίγο περισσότερο και προσπάθησα να σκεφτώ κάτι άλλο. Σκέφτηκα να ανοίξω την τσάντα μου μήπως βρω καμιά καραμέλα. Αλλά φοβόμουν, δεν ήθελα να κάνω θόρυβο. Μετρούσα τις κινήσεις μου, προσπαθούσα σχεδόν να μένω ακίνητη. Πότε θα τελείωνε;

Μπήκαμε πλέον σε κατοικημένη περιοχή. Το ταξί έστριψε σε ένα γνώριμο στενό. Η γιαγιά ήταν στην αυλή και με περίμενε. Ο οδηγός σταμάτησε το αυτοκίνητο και κατέβασε τις βαλίτσες μου.
- Έφτασες καλά; με ρώτησε η γιαγιά.
Γιατί διασκεδάζω τόσο να τρομάζω τον εαυτό μου;