Φτερωτοί μπελάδες

Τα περιστέρια είναι μπελάς! Κανονικά θα έπρεπε να είναι απλά τουριστική ατραξιόν στην πλατεία του Αγίου Μάρκου! Γιατί θα πρέπει δηλαδή να φτερουγίζουν κι ολόγυρα; Να κατασκηνώνουν στα μπαλκόνια μας; Να κουτσουλάνε παντού;

Ανόητα πτηνά που περπατάνε μες στη μέση του δρόμου! Και γουργουρίζουν! Και τσιμπολογάνε με το ράμφος τους - ειλικρινά δε μπορώ να καταλάβω τι - στην άσφαλτο! Και δεν πετάνε παρά την τελευτάια στιγμή, εκεί που σκέφτεσαι "ωχ! το πάτησα!"... ΄Άσε που έχω την εντύπωση ότι όσο πάνε και χαζεύουν περισσότερο! Και γίνονται πιο νωθρά... Αδυνατούν να πετάξουν και τρέχουν ολόγυρα αναπουπουλιασμένα.

Κι όλοι μας για να τα ξεφορτωθούμε από τα μπαλκόνια μας εφαρμόζουμε διάφορες απαίσιες κι εκνευριστικές πατέντες! Από πλαστικές σακούλες δεμένες στα κάγκελα μέχρι cd! Αυτό με τα cd βέβαια δεν το πολυπιάνω... Τα περιστέρια δε δείχνουν να πτοούνται κι η αντανάκλαση από τα cd που έχει κρεμάσει ο γείτονας είναι πραγματικά ενοχλητική!

Και μην ξεχάσω και τις... εναέριες βόμβες που αμολάνε σε ανυποψίαστους περαστικούς! Ειδικά στη στάση του 040 στο Σύνταγμα πάντα υπάρχει κάποιος κακομοίρης που προσπαθεί - με αρωματικά μαντηλάκια από τα Hondos Center και εκείνη την έκφραση αηδίας στο πρόσωπο - να ευπρεπιστεί ενώ οι υπόλοιποι κοιτάμε με κατανόηση.

Μια σφεντόνα! Το βασίλειό μου για μια σφεντόνα!

_________

Και μιας και το θυμήθηκα...

Ένα σχετικό ανέκδοτο:

Τρεις δεκαετίες τώρα δύο ηρωικά αγάλματα, μιας γυναίκας κι ενός αντρα,
στέκονται απέναντι - απέναντι στο κεντρικό πάρκο της πόλης. Ωσπου μια μέρα, κατεβαίνει ένας άγγελος από τον ουρανό και τους λέει:
- Επειδή υπήρξατε υποδειγματικά αγάλματα θα σας κάνω ένα μεγάλο δώρο. Θα σας ξαναφέρω και τους δύο για μισή ώρα στη ζωή, στην οποία θα μπορέσετε να κάνετε ότι θέλετε.
Και με ένα χτύπημα των χεριών του, ο άγγελος πραγματοποίησε την υπόσχεσή του. Οι δυό τους στην αρχή πλησίασαν δειλά-δειλά ο ένας τον άλλο, αλλά πολύ γρήγορα αγκαλιάστηκαν και κρύφτηκαν μέσα σε κάτι πυκνούς θάμνους. Αρχισαν να ακούγονται γέλια, παράξενοι θόρυβοι, αναστεναγμοί και ήχοι από κλαδιά που σπάνε. Σε ένα τέταρτο περίπου βγήκαν από τους θάμνους τα δύο αγάλματα με ένα ευτυχισμένο χαμόγελο στα πρόσωπά τους.
- Εχετε ακόμα δεκαπέντε λεπτά, τους λέει ο άγγελος.
Οπότε, με ακόμα πιο ευτυχισμένο χαμόγελο το θηλυκό άγαλμα λέει στο αρσενικό:
- Ελα, έλα πάμε να το ξανακάνουμε καλέ μου. Μόνο τώρα εσύ θα κρατάς το
περιστέρι και εγώ θα χέζ* στο κεφάλι του.


Και μια απίστευτη διαφήμιση:



Υ.Γ. Έψαχνα και τη διαφήμιση της Red Bull με τον περαστικό και το περιστέρι αλλά δεν τη βρήκα πουθενά... :-(

Περί γραφής...

Το έχω γράψει και το έχω πει πολλές φορές. Οι λευκές σελίδες με προκαλούν. Θέλω να πιάσω το στυλό μου και να τις γεμίσω. Να μεταφέρω στο χαρτί όσα έχω στο κεφάλι μου. Ολόκληρα άρθρα. Μισοτελειωμένα βιβλία. Θεατρικά έργα. Μερικά ποιήματα. Κάποιες ατάκες και ευφυολογήματα της στιγμής.
Που και που σημειώνω δυο τρία πραγματάκια σε κάποιο τετράδιο, στο κινητό μου, στα άπειρα αρχεία του notepad που έχω αποθηκευμένα στην επιφάνεια εργασίας μου. Και συνήθως μένουν εκεί. Ποτέ δεν τα συνεχίζω, δεν τα ολοκληρώνω, δεν τα δημοσιεύω.
Γελώντας με το πρόβλημα μου, σήμερα ανακοίνωσα ότι η μόνη λύση θα ήταν να έχω κάποιον να του τα υπαγορεύω. Κάποιοι νομίζω προσφέρθηκαν, με το αζημείωτο βέβαια. Κάποιοι άλλοι μου είπαν να πάρω ένα κασετοφωνάκι. Λες;
Λες να αρχίσω να καταγράφω έτσι τις σκέψεις μου; Και άραγε αυτό που έχει μια λογική και συνεχή ροή στο μυαλό μου θα ακούγεται εξίσου συγκροτημένο όταν θ' ανοίξω το στόμα μου;
Τι έχω να χάσω όμως άλλωστε; Οι γείτονες έτσι κι αλλιώς δεν πρέπει να με αγαπάνε ιδιαίτερα! Κι η σπιτονοικοκυρά μου - που μου είχε πει ότι θέλει να βάλει κοπέλα στο σπίτι για να είναι πιο ήσυχη - μάλλον θα κουτουλάει το κεφάλι της στον τοίχο. Οπότε ίσως να το δοκιμάσω κι αυτό!
Είναι μια "θεραπεία" κι αυτή άλλωστε...


Το Σύνδρομο Μαρκόνι

Ο Γκρογκ ομολόγησε πως κι ο ίδιος ήταν τρόφιμος του Οίκου Σπινόζα. Τον βασάνιζε μια πάθηση που ήταν γνωστή ως Σύνδρομο του Μαρκόνι. Μια ασθένεια που τον έκανε να φαντάζεται άπειρα λογοτεχνικά κείμενα, χωρίς να μπορεί να γράψει μήτε μια αράδα.
"Συγκεντρωνόμαστε κάθε Σάββατο στο υπόγειο της πτέρυγας Βουδαπέστη και αφηγείται ο καθένας τα απραγματοποίητα μυθιστορήματά του. Είμαστε εφτά, σπανιότερα οχτώ. Μιλάμε ακατάπαυστα, διακόπτει ο ένας τον άλλον. Κανένας δε μπορεί να γράψει, κανένας από εμάς δεν έχει γράψει μήτε μία λέξη. Είμαστε απραγματοποίητες υποσχέσεις, είμαστε φαντάσματα συγγραφέων, μηχανές που μιλούν και ποτέ δε σταματούν. Μιλάμε ακατάπαυστα σ' εκείνο το ερειπωμένο υπόγειο, ώσπου έρχεται η στιγμή να μας διώξει ο συντονιστής. Είναι ένας ψυχολόγος, που υπήρξε κι αυτός θύμα του Συνδρόμου Μαρκόνι αλλά τώρα πια έχει ευτυχώς θεραπευτεί. Δε γράφει τίποτα, μα ούτε ονειρεύεται να γράψει. Φεύγουμε όλοι παρέα, πάντοτε περιγράφουμε τα βιβλία μας, μα δε μπορούμε να γράψουμε ούτε μια λίστα με τους τίτλους των βιβλίων μας."

Απόσπασμα από το βιβλίο Μαύρη Λογοτεχνία του Πάμπλο Δε Σάντις, Εκδόσεις opera.

Γραφομανία

Άνοιξε την πόρτα ενός μικρού, φωτεινού δωματίου. Υπήρχε ένα μεταλλικό κρεβάτι κι ένα τραπέζι (ή μάλλον, παντού υπήρχαν χαρτιά, κι από κάτω μάντευες την ύπαρξη ενός τραπεζιού κι ενός μεταλλικού κρεβατιου). Τα χαρτιά σκέπαζαν εντελώς έναν άντρα που ήταν πεσμένος στο πάτωμα και συνέχιζε να γράφει. Οι τοίχοι ήταν γραμμένοι, οι πόρτες και το πουκάμισο του άντρα ήταν γραμμένα.
"Δε μπορεί να σταματήσει να γράφει" αποκρίθηκε η γιατρός Μπερναμπέ.
"Δουλεύει από το πρωί ως το βράδυ. Μερικές φορές στον ύπνο του τα χέρια του ψάχνουν χαρτί και μολύβι και χαράζουν ακατανόητα σημάδια. Το πρωί τα καθαρογράφει." [..] "Λέει πως πρέπει να συνεχίσει να γράφει για να μην εξαφανιστούν τα πράγματα που έχει γύρω του. Είναι μια πάθηση σπάνια, πολύ λίγα τέτοια περιστατικά έχουν αναφερθεί. Ακόμα δεν υπάρχει ακριβής κλινική περιγραφή. Προσωρινά το ονομάζουμε γραφομανία ή ασθένεια του Βαν Χολστ, που είναι το όνομα του πρώτου ασθενούς."

Απόσπασμα από το βιβλίο Μαύρη Λογοτεχνία του Πάμπλο Δε Σάντις, Εκδόσεις opera.

_______

Το άρθρο για τα είδη του τουρίστα παρακάτω ήταν ένα κείμενο το οποίο είχα γράψει και ξαναγράψει στο μυαλό μου πάνω από 4 φορές. Σκέφτηκα το θέμα πριν μια βδομάδα. Και σιγά σιγά το διαμόρφωνα στο κεφάλι μου. Κατέληξα στην οριστική του μορφή σήμερα το μεσημέρι και το επαναλάμβανα μες στο κεφάλι μου πηγαίνοντας να συναντήσω την παρέα για καφέ. Το κείμενο που πληκτρολόγησα τελικά είναι απλά το φάντασμα του αρχικού. Μια πρόχειρη αναπαράσταση, μια εικασία σαν αυτές των αρχαιολόγων που προσπαθούν από ελάχιστα κομμάτια να αναπαράγουν το πρωτότυπο...
Ε, λοιπόν, το αποφάσισα! Θα πάρω ένα μαγνητοφωνάκι! Και θα το ονομάσω Μαρούσκα! Μαρούσκα γράφε! :-Ρ

Τα είδη του τουρίστα

Ο μπατιροτουρίστας

Τον αναγνωρίζεις: από τα ιδρωμένα, τσαλακωμένα μακό και το backpack.
Τον συναντάς: παντου! Αν και προτιμά τις πόλεις που πετά η easyjet, ο μπατιροτουρίστας καταφέρνει να φτάσει - με αεροπλάνα και βαπόρια - κυριολεκτικά παντού! Με λίγη περισσότερη ταλαιπωρία βέβαια αλλά φτάνει!
Μένει: σε hostel, φιλοξενείται σε γνωστούς (και αγνώστους), κοιμάται σε τρένα και λεωφορεία, παίζει καμιά νύχτα να ξεμείνει και σε κανένα παγκάκι.
Τρώει: φυσικά και τρώει! Νηστικό αρκούδι δε χορεύει! Εντοπίζει αμέσως όλες τις καντίνες και τα εστιατόρια με προσφορές, ψωνίζει από τα σούπερ μάρκετ και κουβαλάει και τις κονσέρβες του!

Ο την βγάζω ίσα ίσα

Τον αναγνωρίζεις: δύσκολα! Είναι μια ενδιάμεση κατηγορία. Θα μπορούσε να είναι μπατιροτουρίστας αλλά έχει κάνει μερικές οικονομίες παραπάνω, είναι λίγο πιο οργανωμένος και χρειάζεται και λίγη πολυτέλεια.
Τον συναντάς: σε φτηνές οργανωμένες εκδρομές και γενικά όπου μπορείς να φτάσεις άνετα και οικονομικά. Κατά προτίμηση σε άκυρες εποχές που τα εισητήρια είναι πιο φτηνά.
Μένει: σε hostel (με δικό του μπάνιο όμως), σε bed and breakfast ή σε ξενοδοχεία της κακιάς ώρας που βρίσκει στο internet σε τιμή ευκαιρίας και - σχεδόν πάντα - μακρυά από το κέντρο.
Τρώει: μια φορά τη μέρα αλλά το ευχαριστιέται! Τη βγάζει με κρουασανάκια και πατατάκια όλη τη μέρα για να μπορέσει το βράδυ να καθήσει να φάει σαν άνθρωπος και να παραγγείλει και μια μπύρα παραπάνω!

Ο της αστικής τάξης

Τον αναγνωρίζεις: από τον αέρα και την άνεση που αποπνέει! Είναι αυτός που δε θα διστάσει να πάρει ταξί από το αεροδρόμιο ακόμη κι αν το λεωφορείο τον αφήνει έξω από το ξενοδοχείο του!
Τον συναντάς: Όπου πετάει η Ολυμπιακή κι οι υπόλοιπες εταιρίες που... σε ταϊζουν κατά τη διάρκεια της πτήσης. Καθώς και σε οργανωμένα tour για τους εκτός Ευρώπης προορισμούς.
Μένει: σε ξενοδοχεία - αρκετών αστέρων. Με πρωινό! Κι αν γίνεται και ημιδιατροφή!
Τρώει: μια φορά τη μέρα αλλά πάντα σε καλά εστιατόρια τα οποία έχει εντοπίσει στον τουριστικό οδηγό. Και γενικά σε μέρη που τα τραπέζια έχουν οπωσδήποτε τραπεζομάντηλο!

Ο κυριλοτουρίστας

Τον αναγνωρίζεις: από το σετ βαλίτσες και τα βαλιτσάκια που σέρνει ακόμη κι αν ταξιδεύει για 2-3 μέρες. Είναι πάντα ατσαλάκωτος και προτιμά να ταξιδεύει στην πρώτη θέση.
Τον συναντάς: σε οργανωμένες συνήθως εκδρομές μαζί με άλλους λεφτάδες σε in και εξωτικούς προορισμούς.
Μένει: σε κυριλάτα ξενοδοχεία, σε σουίτες και στούντιο.
Τρώει: σε καλά εστιατόρια. Πίνει ακριβά κρασιά και πληρώνει με πιστωτική.