5.9.07

Master Mind σε έξι κινήσεις...

Μπλε. Πράσσινο. Κόκκινο. Γαλάζιο.
2 μαύρα...

Το κεφάλι μου πονάει. Και βαριέμαι να σκεφτώ.

Μωβ. Μωβ. Κίτρινο. Κίτρινο.
1 λευκό...

Μια κίνηση που πάντα μετανιώνω. Δε μου αρέσει να ξοδεύω έτσι τις κινήσεις μου. Αλλά πραγματικά αυτή τη στιγμή δε μπορώ να σκεφτώ. Πραγματικά πονάει το κεφάλι μου. Και θα ήθελα να σηκωθώ από τον υπολογιστή. Αλλά δε μπορώ. Ψυχαναγκασμός; Ίσως;

Κίτρινο. Πράσινο. Κόκκινο. Μπλε.
1 μαύρο, ένα λευκό.

Γιατί το κίτρινο και όχι το μωβ;

Κίτρινο. Κόκκινο. Κόκκινο. Γαλάζιο.
2 μαύρα, ένα λευκό.

Γιατί το κίτρινο και όχι το μωβ;

Κίτρινο. Γαλάζιο. Κόκκινο. Γαλάζιο.
2 μαύρα, δύο λευκά.

Κι όμως... Ήταν το κίτρινο...
Το μυαλό μου δε συμφωνεί με τις κινήσεις των χεριών μου. Τα χέρια μου όμως έχουν πάρει πρωτοβουλία.
Μία κίνηση μένει. Να το λύσω. Να κλείσω επιτέλους το pc. Το κεφάλι μου θα σπάει.
Προσπαθώ να ελέγξω τις πάνω σειρές. Πρέπει να είναι απλό πλέον. Οι χρωματιστές τελείες μπερδεύονται.
Να το λύσω...
Να το κλείσω...

Γαλάζιο. Κίτρινο. Κόκκινο. Γαλάζιο.

Ναι.

You solved it in 6 moves.
Do you wish to play again?

Ναι.

Τα χέρια μου πήραν για άλλη μια φορά την πρωτοβουλία...

Μπλε. Πράσινο. Κόκκινο. Γαλάζιο.

I wish it was over...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Μια σούπερ ατυχία

Μια φορά και έναν καιρό, όχι πολύ παλιά και όχι πολύ μακριά από εδώ, ζούσε ένα αγόρι, που το έλεγαν Σπύρο. Ο Σπύρος ήταν ένα αγόρι σχεδόν ...