Από τη στιγμή που είδα τον τίτλο ήξερα ότι αυτό το διήγημα είχε γραφτεί για μένα. "Ο άνθρωπος που έγραφε βιβλία στο μυαλό του", της Patricia Highsmith εξέφραζε όλους τους κρυφούς μου φόβους.
Από φόβο για την απόρριψη, για την μετριότητα του δημιουργήματος μου, αδυνατώ να γράψω στο χαρτί αυτά που έχω στο κεφάλι μου. Ο τίτλος, οι ήρωες, οι διάλογοι. Βρίσκονται όλα στο μυαλό μου. Αλλά τα χέρια μου αρνούνται να μεταφέρουν την ιστορία στο χαρτί. Διστάζουν να πληκτρολογήσουν τις λέξεις. Να μετατρέψουν τη σκέψη μου σε καλοστοιχισμένες αράδες στο notepad...
Δε θέλουμε όλοι να γράψουμε ένα βιβλίο. Όλοι όμως θα θέλαμε να είχαμε γράψει ένα... Αυτή η φράση της Ειρήνης, δανεισμένη από το βιβλίο "Όλα τα μανιτάρια τρώγονται (αν και ορισμένα μόνο μια φορά)", ξανάφερε στη μνήμη μου αυτό το διήγημα... Και μου προκάλεσε το γνωστό μου συγγραφικό πονοκέφαλο ο οποίος όμως ξέρω πολύ καλά ότι θα πνιγεί πάλι σε 500-600 λέξεις που ποτέ δε θα διαβάσει κανείς...
Το σύνδρομο της Έκθεσης, η βαρεμάρα, η ανυπομονησία μου... Όλα αυτά θα συντελέσουν για άλλη μια φορά στο να μη γράψω...
Και θα αρκεστώ πάλι στα σύντομα κειμενάκια μου με τη γνωστή πια γκρίνια μου, στις ιστορίες που μένουν μισοτελειωμένες και γεμίζουν την επιφάνεια εργασίας του υπολογιστή μου...
Ο Ε. Τέηλορ Τσήβερ θα πεθάνει και πάλι. Έχοντας γράψει 14 νουβέλες και έχοντας δημιουργήσει 127 ήρωες, τους οποίους, εκείνος τουλάχιστον θυμάται ξεκάθαρα...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
-
Πιστεύετε στις κατάρες; Στις κατάρες της τσιγγάνας; "Ασήμωσε κούκλα μου να σου πω ποιος σε αγαπά..." "Πάρε ένα λουλουδάκι, ομ... -
Ο Ντίμης δεν υπήρξε ποτέ. Αυτή ήταν η επίσημη στάση της αστυνομίας. Αυτό το εύλογο συμπέρασμα στο οποίο κατέληξαν όλοι. Όμως η Αγάθη ήξε...
-
Με τον κλασσικό τρόπο που περιπλανιέται κανείς άσκοπα στο διαδίκτυο, χαζεύοντας το newsfeed στο facebook έκανα κλικ στο link ενός φίλου, ...
Το διήγημα "Ο άνθρωπος που έγραφε βιβλία στο μυαλό του (The Man Who Wrote Books in His Head)" βρίσκεται στο βιβλίο Ιστορίες Μυστηρίου της P. Highsmith. Η έκδοση που έχω είναι σχεδόν κατεστραμένη αλλά μπορώ ευχαρίστως να το δανείσω σε όποιον θέλει να το διαβάσει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν ήσουν συγγραφέας θα έγραφες όπως κ αν ήσουν ζωγράφος θα ζωγράφιζες, μάγειρας θα μαγείρευες κ.ο.κ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί φορτώνεις τον εαυτό σου με αυτή την προσδοκία αφού δεν έχεις σκοπό να την εκπληρώσεις? Ε??
Θελω να διαβασω τις "Ιστοριες Μυστηριου" αν θες να μου το δανεισεις φερτο μου στο meet-up της Κυριακης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγω θα σου δανεισω αν θες να το διαβασεις το "Οι περιοχες των σφαλματων σας" του Wayne Dyer, οπου εκει ειμαι σιγουρη θα βρεις τις απαντησεις που ψαχνεις!!
Ντορα (panselin)
> [..] Βρίσκονται όλα στο μυαλό
ΑπάντησηΔιαγραφή> μου. Αλλά τα χέρια μου αρνούνται
> να μεταφέρουν την ιστορία στο
> χαρτί. Διστάζουν να
> πληκτρολογήσουν τις λέξεις. Να
> μετατρέψουν τη σκέψη μου σε
> καλοστοιχισμένες αράδες [...]
Είναι κι αυτό μια διαδικασία, σωστά;
Θέλεις να μπεις σ' αυτή τη διαδικασία; Ναι, είναι όμορφη, παράγει κάτι πιο εκτενές από ένα απλό και σύντομο κειμενάκι, παράγει ένα μεγάλο κείμενο που μένει, διαβάζεται κλπ. Από την άλλη, θέλει κι αυτή το χρόνο της, όπως όλα.
Αν θέλεις όντως, τότε πάρτο απόφαση, δώσε του τη σωστή προτεραιότητα και υλοποίησέ το! Σεμινάρια λογοτεχνίας ίσως; 20% έμπνευση και 80% δουλειά λένε για το γράψιμο. Θα δούμε ποτέ άραγε καμιά δική σου έκδοση με διηγήματα ή ακόμα και μυθιστόρημα; Ποτέ δεν ξέρει κανείς...
@ paperflowers
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια καλό ρε συ σε κυνήγαγα εσένα να μπεις στο blog; lol
Το θέμα είναι να με ενθαρρύνετε να γράψω! Όχι να με φρικάρετε κι άλλο! Άσε που ζωγράφος και συγγραφέας δεν είναι απαραίτητα επαγγέλματα! ;-)
@ panselin
Θα στο φέρω! Μμμμ... Και φέρε μου κι εσύ αν μπορείς αυτό που λες. Δε γράφω που δε γράφω, ας διαβάσω τουάχιστον! Χε χε!
@ 0to1
Όχι! Μη! Μη μου το κάνεις αυτό! Μην εκλογικεύεις τα πάντα! Δε θέλω σεμινάρια... Ούτε συμβουλές κατά βάθος... Γκρινιάζω για να γκρινιάζω μου φαίνεται! Πάντως ξεκίνησα πάλι να γράφω! Θα δούμε...
>Άσε που ζωγράφος και συγγραφέας δεν είναι απαραίτητα επαγγέλματα! ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤίποτα δεν είναι επάγγελμα αν δε βγάζεις λεφτά από αυτό! Κάποτε είχα τις ίδιες σκέψεις με εσένα, τώρα πια έχω διαπιστώσει ότι λίγο πολύ όλος ο κόσμος γράφει, ε δε μπορούμε να γίνουμε όλοι συγγραφείς! Συνέχισε να γράφεις και κυρίως να απολαμβάνεις την ανάγνωση αυτών! Σκέψου θετικά είσαι η μόνη που έχει το προνόμιο να διαβάζει τις δικές σου ιστορίες!
to syndromo "one-million-words-of-shit" to ksereis margaritoula mou? lene oi pasis fyseos syggrafeis pos gia na vgaleis kati kalo prepei prota na grapseis toses lekseis malakies, opote grafe giati den ksereis pote, borei na tis teleioseis kai meta na vgei kati gamato na exoume ki emeis na diavazoume, kai den einai anagki na teleionoun oi istories sou, skepsou ti prototypi idea, mia syllogi me istories pou den teleionoun kai se afinoun kremasmeno. poly avant-guarde (alla paizei na laveis polla apeilitika tilefonimata apo tsantismenous anagnostes)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο "be carefull what you wish for 'cause it may come true" το ξέρεις???
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μίλησα για επάγγελμα εγώ.. αλλά για ανάγκη που αν δεν ικανοποιείται πεθαίνεις κάθε μέρα. Εσύ μια χαρά ζωντανό ζαρκαδάκι που τρέχει στους αγρούς μου φαίνεσαι..!
Γκρίνιαζε πάντως, καλό κάνει.. αποβάλλει τις τοξίνες (στα μούτρα των άλλων βέβαια αλλά αυτό είναι η δική τους ευκαρία να γκρινιάξουν)! Επίσης φήμες λένε ότι η γκρίνια δυσκολεύει την ανάπτυξη καρκίνου.. (να'χει κ ο καρκίνος ένα λόγο να γκρινιάξει...)
>>μια χαρά ζωντανό ζαρκαδάκι
ΑπάντησηΔιαγραφήo re ena Nine Inch Nail!!! :-)
>>o re ena Nine Inch Nail!!! :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΩ ρε μια μύγα...!!! :-)
Αριστούλα, βλέπω ούτε ποστ δεν έχουμε την όρεξη ν'ανεβάσουμε.. μετά γκρινιάζουμε που δεν θα πάρουμε το booker???????
να γράφεις
ΑπάντησηΔιαγραφή