Πώς να προφυλάξετε τη μυστική σας ταυτότητα

Μόνο εγώ κι ο Batman τέτοιο πρόβλημα! Άντε κι ο Superman κι οι λοιποί super ήρωες! Άλλη το πρωί, άλλη το βράδυ! Ή μάλλον, αν ήταν έτσι, θα ήταν σχετικά απλά τα πράγματα... Τώρα είμαι άλλη στο ένα παράθυρο κι άλλη στο άλλο!

Όχι! Δεν έπαθα κρίση ταυτότητας! Κρίση γενικώς έπαθα!

Όπως έχω ξαναπεί, έχω απαρνηθεί την ανωνυμία του διαδικτύου εδώ και πολύ καιρό... Μια αναζήτηση με το όνομα ή το ψευδώνυμο μου σας δίνει πρόσβαση σε ότι έχω πει, έχω γράψει κι έχω κάνει τα τελευταία 7 χρόνια! Με bonus φωτογραφικό υλικό! ;-)

Κάποια στιγμή λοιπόν, κι εντελώς πειραματικά, δημιούργησα ένα άλλο nickname. Και πάνω σε αυτό έστησα ένα νέο e-mail, ένα blog και διάφορα άλλα! Και άρχισα να απολαμβάνω την ελευθερία μου και πάλι! Άρχισα να σουλατσάρω απαρατήρητη σε blogs και sites χωρίς να υποψιάζεστε καν ότι είμαι εγώ. Έβγαλα τ' απωθημένα μου σε διάφορους τομείς! Φόρεσα τον μανδύα του Χάρι Πότερ και έγινα για πρώτη φορά αόρατη!

Τι κάνουμε όμως τώρα; Πώς κρατάμε τις ισορροπίες; Πώς διαφυλάσσουμε την ανωνυμία μας; Πώς αποφεύγουμε τα λάθη;

Βήμα 1ο:

Χρησιμοποιούμε διαφορετικό browser για κάθε nickname! Βαρέθηκα να αλλάζω κωδικούς κάθε φορά για να μπω στο gmail! Άσε που κατά λάθος πόσταρα κείμενα της areir στο άλλο blog... Οπότε κάπως έτσι μπήκε ο Opera στη ζωή μου! (υπάρχει ένα μικρό κόστος στη RAM του pc μου αλλά τι να κάνουμε...)

Βήμα 2ο:

Καταργούμε τη ρημάδα την προώθηση από mail σε mail γιατί μπορεί να είναι βολική, δεν έχει όμως καθόλου πλάκα να λαμβάνουμε μηνύματα στο ένα mail και να στέλνουμε την απάντηση από το άλλο! Αυτό ήταν και το δεύτερο λάθος που έκανα... Κι έτσι έχουμε έναν σίγουρα που ξέρει τη διπλή μου ταυτότητα... Και απλά βασιζόμαστε στην εχεμύθεια του! ;-)

Βήμα 3ο:

Καλύπτουμε όχι μόνο τα ηλεκτρονικά μας ίχνη αλλά και τα πιο απτά:
Δεν αφήνουμε ανοιχτό τον δεύτερο browser όταν έχουμε επισκέψεις!
Δεν ανοίγουμε το "άλλο" blog από υπολογιστές τρίτων (κι αν το κάνουμε σβήνουμε το ρημαδοϊστορικό)
Προσπαθούμε να συγκρατηθούμε και να μην το πούμε τελικά στη μισή παρέα...

Βήμα 4ο:

Προσέχουμε το περιεχόμενο! Εδώ είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα! Γιατί πλάκα έχουν οι περσόνες, αλλά γενικά δε μου αρέσει να γράφω ονειροφαντασίες. Όλα μου τα κείμενα έχουν σαν βάση πραγματικά γεγονότα. Κι ακόμα κι αν είναι αλλαγμένα τα ονόματα ή κάποιες καταστάσεις είναι λίγο τραβηγμένες από τα μαλλιά, δεν παύει να βρίσκεται η αφεντιά μου πίσω απ' όλα!
Κι ο τρόπος γραφής παραμένει ο ίδιος. Αδυνατώ να απαλλαγώ από τα "χε χε", τις αγαπημένες μου τρεις τελίτσες, τις κοφτές προτάσεις που συχνά ξεκινάνε με το "και"...
Επίσης δε μπορώ να αποφασίσω ποια ιστορία θα γραφτεί που! Ιστορίες που θα ταίριαζαν καλύτερα στο "άλλο" μου blog μου αρέσουν αρκετά ώστε να θέλω να πάρω τα credits... Παραμελώ συχνά το ένα εις βάρος του άλλου... Και φυσικά μπερδεύω τι έγραψα που!
Κι επειδή είμαι και φλύαρος άνθρωπος έχω διηγηθεί κατά καιρούς πολλές από τις ιστορίες που τώρα βρίσκονται δημοσιευμένες με άλλο όνομα! Και τρέμω βλέποντας comments από ανθρώπους που με ξέρουν...
Και ξέρω ότι μετά από αυτό το post πάλι κάποιοι θα προσπαθήσετε να βρείτε το άλλο... Και κατά βάθος μου αρέσει ο κίνδυνος! Η παρανομία! Η αίσθηση του να ακροβατείς στο τεντωμένο σκοινί!

Αν πράγματι το βρείτε - ή τουλάχιστον νομίσετε ότι το βρήκατε - μην γράψετε "χα! σε τσάκωσα"! Ή "μήπως κατά τύχη είσαι η Αρίστη;"... Ο Φάντομ Ντακ αν βγάλει τη μάσκα του θα είναι και πάλι ο κακομοίρης και μονίμως άτυχος Ντόναλντ... :-(