25.2.09

Ας γράψουμε μια ιστορία - Μέρος 1ο

Πόσες φορές, διαβάζοντας ένα βιβλίο, δε θα θέλατε να ψιθυρίσετε κάτι στο αυτί του ήρωα, να τον συμβουλέψετε, να του πείτε "ψιτ; φίλε; λάθος πας!"; Να επέμβετε στην ιστορία και - γιατί όχι; - να την αλλάξετε;

Τι θα λέγατε λοιπόν να γράψουμε μαζί μια ιστορία;

Στο τέλος κάθε μέρους θα προτείνετε εσείς τι θέλετε να κάνει η ηρωίδα. Θα ψηφίζετε, θα το κουβεντιάζετε κι αυτή θα κάνει ό,τι τελικά αποφασίσετε! Τι λέτε;

Η ιστορία δεν έχει ακόμα τίτλο. Σιγά σιγά θα τον βρούμε κι αυτόν!

Προς το παρόν μπορείτε να διαβάσετε το πρώτο μέρος:

What the f*ck ???

Ξύπνησε πιασμένη και με τρελό πονοκέφαλο. Κοίταξε τριγύρω. Βρισκόταν στις σκάλες μιας πολυκατοικίας. "Πω, τι ήπιαμε χτες..." μουρμούρισε ενώ προσπάθησε να ανασηκωθεί. Έψαξε την τσάντα της. Δεν ήταν πουθενά. "Φτου!" Είχε το κινητό της μέσα, μια παντόφλα ευτυχώς - που έτσι κι αλλιώς ήταν ώρα να το ξεφορτωθεί, τα κλειδιά της, τα λεφτά για το νοίκι.... "Σκατά!" Κι ένα σωρό άλλα πράγματα που όσο θα τα θυμόταν θα καταριόταν την ώρα και τη στιγμή που ήπιε εκείνα τα σφηνάκια.
Τεντώθηκε και σηκώθηκε. Άρχισε να κατεβαίνει. Σίγουρα δεν ήταν στη δική της πολυκατοικία. "Τι διάολο..." Πώς είχε βρεθεί εδώ;
Κατέβηκε δυο ορόφους νοιώθοντας τελείως ξύπνια πλέον. Κατέβηκε άλλους τρεις ορόφους ενώ ήδη ονειρευόταν ζεστό καφέ και τυρόπιτα. Το στομάχι της ήταν πραγματικά χάλια. Κατέβηκε χοροπηδώντας τα σκαλιά ενός ακόμη ορόφου... "Τι διάολο;" μουρμούρισε πάλι. "Γιατί ανέβηκα μέχρι εδώ πάνω;" Προσπάθησε να δει πόσοι ακόμη όροφοι υπήρχαν προς τα κάτω. Δεν έβγαλε κανένα συμπέρασμα. Βαριεστημένα πήγε προς το ασανσέρ. Πάτησε το κουμπί. Κανένα φωτάκι δεν άναψε. Τράβηξε την πόρτα. Δεν άνοιγε. Κατέβασε μερικά καντήλια και ξαναπήγε στις σκάλες.
Είχε κατέβει δέκα ορόφους και ακόμα δεν είχε φτάσει κάτω...




Η ηρωίδα μας, μπερδεμένη, αγανακτισμένη και με το στομάχι να διαμαρτύρεται μετά τις χτεσινοβραδινές τεκίλες έχει καθήσει στα σκαλιά...
Τι θα κάνει μετά; Ή - πιο σωστά - τι να κάνει μετά;

8 σχόλια:

  1. Ανώνυμος26/2/09 16:31

    οκ, έχουμε μια τύπισα χαμένη, χωρίς τίποτα πάνω της, και με κενά μνήμης απ'το αλκοόλ. Φωταγωγοί δεν υπάρχουν ή βαριόσουν να τους βάλεις?:Ρ Η χαμένη της ιστορίας ας κοιτάξει τι ονόματα έχουν πάνω τα κουδούνια στις πόρτες, ας βγάλει το παπούτσι κ ας τις βροντήξει δυνατότερα. Σε τελική φάση, ας αφήσει κάτι ασήμαντο στο πάτωμα (ένα κομμάτι ύφασμα ας πούμε), και ας συνεχίσει να κατεβαίνει, προκειμένου να δει αν ο όροφος επαναλαμβάνεται με κάποιο περίεργο τρόπο ή αν όντως είναι απλά πολυόροφο το κτίριο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κόβει σε κομμάτια όποιον άλλον συναντήσει ή τον πετάει από το παράθυρο ;-)...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πάει και χτυπάει το πρώτο κουδούνι που βλέπει! Να της εξηγήσει κάποιος σε ποιον όροφο είναι, σε πια περιοχή (μπορεί και χώρα) βρίσκεται κι αν έχει κάτι για φαΐ.
    Το θέμα είναι τι βλέπει όταν ανοίγει η πόρτα!
    (Σιγά μη σου πω, εσύ την γράφεις την ιστορία :Ρ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μπαίνω στον κόπο να προτείνω αυτούσιο δεύτερο μέρος καταχρώμενος την υπομονή σου (-:

    ~

    Εκείνη τη στιγμή, ανοίγει μια πόρτα και εμφανίζεται πίσω της ένας νεαρός.

    -Γεια, είμαι ο Χ!

    -Γεια σου, είμαι η Ψ και προσπαθώ να βγω από αυτό το ρημαδο@#$#@%κτίριο! Κατεβαίνω συνέχεια, αλλά οι σκάλες δεν τελειώνουν. Και ο ανελκυστήρας δε φαίνεται να λειτουργεί...

    (Ο Χ χαμογελάει πικρά.) -Α, είσαι καινούρια και δεν ξέρεις ε; Έλα μέσα να σε κεράσω ζεστό καφέ και κάτι έτοιμες τυρόπιτες που έχω ψήσει και μετά τα λέμε...

    (Δεν το πιστεύει. ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΕΙ...) -Δε μου λες, διαβάζεις τη σκέψη μήπως, ή κάτι τέτοιο; Μήπως είσαι μέντιουμ;

    (Γελάει) -Τίποτα από όλα αυτά. Είμαι ομοιοπαθής σου, ή μάλλον έγινες ομοιοπαθής μας. Πέρνα μέσα να σου εξηγήσω. Φαίνεσαι ταλαιπωρημένη...

    Μπαίνουν στο διαμέρισμα. Από την κουζίνα αναδύεται μια λαχταριστή μυρωδιά ζεστού καφέ και ψημένων τυροπιτακίων. Το σπίτι ψιλοέχει τα χάλια του, αλλά εκείνη δεν την νοιάζει. Σημειώνει στην άκρη του μυαλού της ότι ο τυπάς είναι ενδιαφέρων, αν και λίγο άξεστος. Αυτά όμως γι' αργότερα...

    Κι αφού εκείνη χόρτασε την πείνα και τη δίψα της και ξαναπήρε ο κ#λος της το κανονικό του σχήμα αναπαυόμενος στον καναπέ (γιατί όλο το βράδυ είχε πάρει το σχήμα του σκαλοπατιού...) εκείνος έγινε πιο σοβαρός και λίγο θλιμμένος και άρχισε να της διηγείται:

    -Άκουσε να σου πω λοιπόν κορίτσι μου πως έμπλεξα εδώ μέσα. Και θέλω να παραμείνεις ψύχραιμη γιατί η κατάσταση είναι πραγματικά άσχημη...

    ~

    (Πώς τα πήγα; Νομίζω ότι το κουβάρι έχει πολλές άκρες από τις οποίες μπορεί να συνεχίσει να ξετυλίγεται...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ωχ ωχ! Μου βάζετε δύσκολα!!!
    Τι να κάνει η ηρωίδα; Τι θα κάνει η ηρωίδα; Δώστε μου μια δυο μέρες και θα φροντίσω να χρησιμοποιήσω όσο περισσότερα από αυτά που προτείνατε μπορώ... Κάποια ίσως χρειαστεί να περιμένουν μέχρι το τρίτο μέρος... Το *ισόγειο* απέχει αρκετά! ;)

    @ aerinos

    Μου τη δίνουν οι RPGάδες!!! :Ρ
    Είναι καταστροφικοί για το σενάριο!
    Υπάρχει ένα παράθυρο στη σκάλα παρεμπιπτόντως... Θα το δεις στην επόμενη φωτό! ¨)

    @ Weirdo

    Φούλη, είσαι κάφρος και το ξέρεις!

    @ Sweet and bitter

    Έτσι, να προτείνει κάποιος και κάτι λογικό! Χε χε!

    @ zero2one

    Ίσως γίνει και αυτό... ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος27/2/09 03:20

    Πόσο καιρό έχω να σε διαβάσω ; δεν θυμάμαι (κάπου εδώ μπαίνει το εμότικον που κοκκινίζει) χεχε...
    Σήμερα όμως χάρηκα που σε διάβασα ! θυμήθηκα τι όμορφη πένα έχεις !
    1ον οι RPGάδες έχουν φαντασία ...και τους σεβόμαστε (αν μπορούσαμε ας κάναμε κι αλλιώς...)
    2ον 16όροφη πολυκατοικία μάλλον δύσκολα βρίσκεις στην Ελλάδα (εκτός αν έχω χάσει επεισόδια) (2+3+5+1+10=16) Γιατί μου χάλασες τη συνοχή μου άρεσε το 2-3-5-10 Ναι το έχω κάψει !!!...
    Θέλω κι άλλες πληροφορίες για τα ρούχα της και την εμφάνισή της ...
    και σου έχω πρόταση !!! Οι 2 μας DM για μια ιστορία μια και έξω ...-Περισσότερα το Σάββατο !
    Για την κοπελιά τώρα ...χμμ
    Συμφωνώ με τους ''προλαλήσαντες'' μια φωνή δεν βλάπτει ... θα ακούσει τη φωνή της !!!
    Όσο για μια πόρτα ...γιατί να μην βγει κατευθείαν σε υπόγειο!!! σαν να μην υπάρχει ισόγειο ή σαν να ήταν το ισόγειο στον από άνω όροφο από όπου ξεκίνησε ...
    και ναι καλά το κατάλαβες είμαι η φίλη σου η Μαρία, η Νάρμια, η Simone και σε καληνυχτίζω ή μάλλον λέω καλό ξημέρωμα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @ Simone

    Βρε καλώς την..! :)
    Η ιστορία έχει ήδη παιχτεί δυο φορές σε μορφή RPG με θύματ... εεε... παίκτες εννοώ, την Ειρήνη και τον Φελίππε. Ο δεύτερος μάλιστα κατάφερε να... βγει!
    Το Σάββατο λοιπόν... :)

    Αν καταφέρω να ολοκληρώσω το πείραμα θα έχουμε μια ιστορία με πολλά πολλά εναλλακτικά τέλη! Καμιά ιδέα δεν θα χαθεί και θα γίνουν όσες διακλαδώσεις χρειαστεί... (προεκλογικές δηλώσεις)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος23/3/09 11:47

    Μάλλον βρίσκεται στον Άδη, μετά από ένα οινοπνευματώδες ξεσάλωμα.Αυτά παθαίνουν όσοι δεν ακούν την μαμά και τον μπαμπά τους!!
    Όσο πιο χαμηλά κατεβαίνει τόσο περισσότερες οι αμαρτίες της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Μια σούπερ ατυχία

Μια φορά και έναν καιρό, όχι πολύ παλιά και όχι πολύ μακριά από εδώ, ζούσε ένα αγόρι, που το έλεγαν Σπύρο. Ο Σπύρος ήταν ένα αγόρι σχεδόν ...