It's just cigarettes...

Με μουσική υπόκρουση: Εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε-γέλασε!

3 Αυγούστου. 5 το πρωί. Στο κουπέ είμαι μόνο εγώ και μια ταλαιπωρημένη Ελβετίδα η οποία προσπαθεί να φτάσει στην Ελλάδα. Ξέχασε όμως ότι δε μπορεί να περάσει τη Macedonia χωρίς διαβατήριο και τώρα κάνει κύκλους.
Πριν κοιμηθούμε μου έλεγε για την περιπέτεια της στο προηγούμενο τρένο, όπου αμέσως μόλις πέρασαν τα σύνορα, οι συνεπιβάτες της στο κουπέ άρχισαν να βγάζουν τσιγάρα κάτω από τα μαξιλάρια, πίσω από τα καθίσματα κι από κάθε άλλο περίεργο μέρος! Για πλάκα ελέγχω πίσω από το κάθισμα μου. Τίποτε.
Λίγο πριν τα σύνορα μας ξυπνάνε άγαρμπα δυο τύποι που μπαίνουν στο κουπέ. Ο ηλικιωμένος χώνει κάτι τσάντες κάτω από το κάθισμα μου. Ο άλλος, ο οποίος είναι υπερβολικά αδύνατος, στριμώχνει το μπουφάν του πίσω από το backpack μου. Όπως κινείται πακέτα από τσιγάρα πέφτουν από τις τσέπες και μέσα από τα ρούχα του. Η Ελβετίδα με κοιτάει τρομαγμένη. "Πάλι;". Ανασηκώνω τους ώμους. Ο υπάλληλος στα σύνορα φαίνεται να τους γνωρίζει. Τους προειδοποιεί ότι σε λίγο θα περάσουν για έλεγχο. Αλλάζουν θέσεις, κλείνουν τις κουρτίνες και ο ηλικιωμένος φυλάει τσίλιες όσο ο άλλος ανεβαίνει πάνω στο κάθισμα, βγάζει από την τσέπη του ένα κατσαβίδι (!) και αρχίζει να ξεβιδώνει το φως της οροφής. Τοποθετεί μέσα ένα κουτί τυλιγμένο σε μαύρη σακούλα. Η Ελβετίδα βουτάει τη βαλίτσα της και βγαίνει από το κουπέ. Την ακολουθώ με συνοπτικές διαδικασίες όσο ο νεαρός μου φωνάζει "It's just cigarettes"...