7.6.08

Το χέρι στο παράθυρο

Κάποιος ίσως με έλεγε ψυχωτική... Δεν είμαι όμως. Δεν αναβοσβήνω 13 φορές το διακόπτη του ρεύματος για να μην πεθάνει η οικογένειά μου. Ούτε ελέγχω 7 φορές την πόρτα πριν φύγω από το σπίτι.
Μπορεί καμιά φορά να προσέχω να μην πατάω τις γραμμές στο πεζοδρόμιο... Και να αθροίζω τα νούμερα στις πινακίδες των αυτοκινήτων. Και να θεωρώ τύχη να βρω τουλάχιστον μία με άθροισμα 18 μέχρι να φτάσω σπίτι. Κι ίσως καμιά φορά να έχω κάνει κανέναν κύκλο παραπάνω για να βρω τον πολυπόθητο συνδιασμό. Κατά προτίμηση με διπλά. Αλλά και μια ακολουθία 567 ή 3456 πάλι είναι καλή...
Αλλά δεν είμαι ψυχωτική.
Είναι παιχνίδια όλα αυτά.
Παιχνίδια δεν είναι;
Και αυτό με το στοιχειωμένο σπίτι παιχνίδι είναι. Φοβάμαι κάθε φορά που περνάω απ' έξω βράδυ. Και σκέφτομαι επίτηδες τρομαχτικές ιστορίες. Και σκέφτομαι ότι θα δω το χέρι στο παράθυρο. Μια ματωμένη παλάμη. Να εμφανίζεται στο δεξί παράθυρο του τελευταίου ορόφου. Να σέρνεται για λίγα δευτερόλεπτα πάνω στο σκονισμένο τζάμι και να χάνεται. Αφήνοντας ένα ματωμένο αποτύπωμα που δύσκολα διακρίνεται μέσα στο σκοτάδι.
Αυτό σκέφτομαι κάθε φορά που περνάω μπροστά από το σπίτι.
Και χτες το είδα.
Είδα πράγματι το χέρι. Τη ματωμένη παλάμη. Να σέρνεται για μερικά δευτερόλεπτα πάνω στο τζάμι. Και να χάνεται.
Έτριψα τα μάτια μου. Ξανακοίταξα στο παράθυρο. Το δεξί παράθυρο του τελευταίου ορόφου. Στη σκόνη νόμισα πως διέκρινα ίχνη από αίμα. Σταμάτησα και αφουγκράστηκα.
Κανένας ήχος δεν ερχόταν από το στοιχειωμένο σπίτι. Το λιγοστό φως δε μου επέτρεπε να δω καλά το παράθυρο. Οι σκιές έπαιζαν παιχνίδια με τα μάτια μου. Το μυαλό μου μου έπαιζε παιχνίδια. Δε μπορεί να είδα το χέρι. Το φαντάστηκα.
ΤΟ φαντάστηκα...
ΤΟ Φαντάστηκα...
ΤΟ ΦΑντάστηκα...
ΤΟ ΦΑΝτάστηκα...
ΤΟ ΦΑΝΤάστηκα...
ΤΟ ΦΑΝΤΑστηκα...
ΤΟ ΦΑΝΤΑΣτηκα...


4 σχόλια:

  1. Και το "Ερειπωμένο Σπίτι" και αυτό το "Χέρι Στο Παράθυρο" ήταν έξυπνα και καλογραμμένα γυμνάσματα. Αδύνατο να τα καταφέρει κάποιος καλύτερα σε 300 περίπου λέξεις.
    Αφού έχεις ιδέες και ικανότητα στο γράψιμο, γιατί δε δοκιμάζεις κάτι πιο εκτεταμένο; Όχι τίποτ' άλλο, αλλά δίνεις ένα μεζεδάκι που... τελειώνει γρήγορα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος7/7/08 08:48

    Ωχ! θα στυλωθώ τώρα στο μπαλκόνι να κοιτάζω γιατί το συγκεκριμένο σπίτι φαίνεται από το σπίτι μου. Λες???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Υποθέτω ότι είσαι η οικοδέσποινα. Αυτό που εννοώ είναι ότι δεν έχεις μόνο καλές ιδέες, αλλά ψάχνεις να βρεις και τον πιο έξυπνο τρόπο να τις γράψεις. Προσπαθείς να κινήσεις το ενδιαφέρον του αναγνώστη και αυτό είναι το πιο σημαντικό.

    Γιατί λοιπόν δεν κάνεις μία απόπειρα να περάσεις από τα μεζεδάκια στο κυρίως γεύμα; Τι σου λείπει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η υπομονή...
    (και η συνέπεια, αν σκεφτεί κανείς ότι απαντάω πάνω από ένα μήνα μετά...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Μια σούπερ ατυχία

Μια φορά και έναν καιρό, όχι πολύ παλιά και όχι πολύ μακριά από εδώ, ζούσε ένα αγόρι, που το έλεγαν Σπύρο. Ο Σπύρος ήταν ένα αγόρι σχεδόν ...