Φτερωτοί μπελάδες

Τα περιστέρια είναι μπελάς! Κανονικά θα έπρεπε να είναι απλά τουριστική ατραξιόν στην πλατεία του Αγίου Μάρκου! Γιατί θα πρέπει δηλαδή να φτερουγίζουν κι ολόγυρα; Να κατασκηνώνουν στα μπαλκόνια μας; Να κουτσουλάνε παντού;

Ανόητα πτηνά που περπατάνε μες στη μέση του δρόμου! Και γουργουρίζουν! Και τσιμπολογάνε με το ράμφος τους - ειλικρινά δε μπορώ να καταλάβω τι - στην άσφαλτο! Και δεν πετάνε παρά την τελευτάια στιγμή, εκεί που σκέφτεσαι "ωχ! το πάτησα!"... ΄Άσε που έχω την εντύπωση ότι όσο πάνε και χαζεύουν περισσότερο! Και γίνονται πιο νωθρά... Αδυνατούν να πετάξουν και τρέχουν ολόγυρα αναπουπουλιασμένα.

Κι όλοι μας για να τα ξεφορτωθούμε από τα μπαλκόνια μας εφαρμόζουμε διάφορες απαίσιες κι εκνευριστικές πατέντες! Από πλαστικές σακούλες δεμένες στα κάγκελα μέχρι cd! Αυτό με τα cd βέβαια δεν το πολυπιάνω... Τα περιστέρια δε δείχνουν να πτοούνται κι η αντανάκλαση από τα cd που έχει κρεμάσει ο γείτονας είναι πραγματικά ενοχλητική!

Και μην ξεχάσω και τις... εναέριες βόμβες που αμολάνε σε ανυποψίαστους περαστικούς! Ειδικά στη στάση του 040 στο Σύνταγμα πάντα υπάρχει κάποιος κακομοίρης που προσπαθεί - με αρωματικά μαντηλάκια από τα Hondos Center και εκείνη την έκφραση αηδίας στο πρόσωπο - να ευπρεπιστεί ενώ οι υπόλοιποι κοιτάμε με κατανόηση.

Μια σφεντόνα! Το βασίλειό μου για μια σφεντόνα!

_________

Και μιας και το θυμήθηκα...

Ένα σχετικό ανέκδοτο:

Τρεις δεκαετίες τώρα δύο ηρωικά αγάλματα, μιας γυναίκας κι ενός αντρα,
στέκονται απέναντι - απέναντι στο κεντρικό πάρκο της πόλης. Ωσπου μια μέρα, κατεβαίνει ένας άγγελος από τον ουρανό και τους λέει:
- Επειδή υπήρξατε υποδειγματικά αγάλματα θα σας κάνω ένα μεγάλο δώρο. Θα σας ξαναφέρω και τους δύο για μισή ώρα στη ζωή, στην οποία θα μπορέσετε να κάνετε ότι θέλετε.
Και με ένα χτύπημα των χεριών του, ο άγγελος πραγματοποίησε την υπόσχεσή του. Οι δυό τους στην αρχή πλησίασαν δειλά-δειλά ο ένας τον άλλο, αλλά πολύ γρήγορα αγκαλιάστηκαν και κρύφτηκαν μέσα σε κάτι πυκνούς θάμνους. Αρχισαν να ακούγονται γέλια, παράξενοι θόρυβοι, αναστεναγμοί και ήχοι από κλαδιά που σπάνε. Σε ένα τέταρτο περίπου βγήκαν από τους θάμνους τα δύο αγάλματα με ένα ευτυχισμένο χαμόγελο στα πρόσωπά τους.
- Εχετε ακόμα δεκαπέντε λεπτά, τους λέει ο άγγελος.
Οπότε, με ακόμα πιο ευτυχισμένο χαμόγελο το θηλυκό άγαλμα λέει στο αρσενικό:
- Ελα, έλα πάμε να το ξανακάνουμε καλέ μου. Μόνο τώρα εσύ θα κρατάς το
περιστέρι και εγώ θα χέζ* στο κεφάλι του.


Και μια απίστευτη διαφήμιση:



Υ.Γ. Έψαχνα και τη διαφήμιση της Red Bull με τον περαστικό και το περιστέρι αλλά δεν τη βρήκα πουθενά... :-(