Που πήγαν τα κάλαντα;;;

Σκεφτόμουν να γράψω και φέτος ένα κειμενάκι για τα κάλαντα... Αλλά μιας και θα μπορούσα άνετα να κάνω copy-paste το περσινό, αποφάσισα απλά να γκρινιάξω!

Παραμονή Χριστουγέννων έμεινα σπίτι μόνο μέχρι τις 10...
Είχα κανονίσει βλέπετε να πάω να πω ΕΓΩ τα κάλαντα μαζί με τους bookcrossers στην Ερμού! Τουλάχιστον εκεί περάσαμε υπέροχα! Και κάλαντα είπαμε κι ό,τι χριστουγεννιάτικο τραγούδι ξέραμε! Και βιβλία μοιράσαμε! Και δώρα ανταλλάξαμε και γενικά περάσαμε πάρα πολύ ωραία!
Από το σπίτι φυσικά δεν πέρασε ούτε ένα πιτσιρίκι! Μα καλά, μόνο εμείς βγαίναμε από τις 8 και ξυπνάγαμε τους κακόμοιρους τους "νοικοκύρηδες";

Παραμονή Πρωτοχρονιάς γύρισα σπίτι στις 7:30 το πρωί μετά από ένα "μεθυσμένο" πάρτυ...
Είχα αρχίσει τη γκρίνια από νωρίς: "Πω πω! Αύριο είναι τα κάλαντα! Μάτι δε θα καταφέρω να κλείσω!".
Αυτο βέβαια δε με εμπόδισε να το ξημερώσω... ;-)
Κατά βάθος δε με πείραζε και τόσο να θυσιάσω - άλλη - μια μέρα τον ύπνο μου!

Από την προηγούμενη μέρα είχα κάνει ψιλά και περίμενα τους παράφωνους καλαντοτραγουδιστές με τα τριγωνάκια τους!
Όπως και πέρσι, έτσι και φέτος, την έβγαλα στον καναπέ με μια κανάτα γαλλικό καφέ - ψέματα, την κανάτα την έχω σπάσει εδώ και μήνες, κούπα-κούπα τον φτιάχνω! - περιμένοντας μάταια τα κάλαντα!
Ούτε ένα πιτσιρίκι δε μου χτύπησε την πόρτα!

Μα πού πήγαν επιτέλους;

Α! Το δηλώνω από τώρα: στον πρώτο που θα έρθει του χρόνου για τα κάλαντα θα δώσω 20ρικο! (λες να πιάσει;)

____________________________

Το περσινό κείμενο για τα κάλαντα:

07:45...
Ντριιιιιιιιιν!
Ντριιιν Ντριιιιιιιιν!
Ποιος είναι; Ποιος χτυπάει το κουδούνι πρωινιάτικα;
Α! Τα κάλαντα!
Βασικά θα ήθελα να σφάξω το μικρό τσογλάνι που χτυπάει το κουδούνι με τέτοιο πείσμα, αλλά... είναι παραμονή Πρωτοχρονιάς! Πρέπει να έχω καλή διάθεση!
Ντριιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιν!
Θα το σφάάάάάξω!
Ντριν Ντριν Ντριν!
Τώρα, καλά, ανοίγω....

Μέχρι να ανοίξω βέβαια πρώτα το δεξί και μετά και το αριστερό μάτι, να ντυθώ και να φτάσω στην πόρτα οι καλαντοτραγουδιστές είχαν φύγει... Δεν πειράζει... Τώρα πλέον έχω ξυπνήσει! Φτιάχνω μια κανάτα καφέ και ανοίγω την τηλεόραση. Παιδικά! Ωραία, κλασικά κινούμενα σχέδια! Με τον Μίκυ, το Ντόναλντ, τον Τσιπ και τον Ντέηλ! Τέλεια!

08:45...
Ντριιιιιιιιιν!
Ε, με πήρε ο ύπνος στον καναπέ!
Ντριιιιν Ντριιιιιιιν!
Το κουδούνι!
Ντριιιιιιιιιιιν!
Τα κάλαντα!
Ε, αυτή τη φορά πρόλαβα και άνοιξα!
Δύο - όχι και τόσο μικρά παιδάκια - με σκουφάκια Άι-Βασίλη!
Και άκουσα τα πιο παράφωνα κάλαντα του κόσμου!
Και με τους στίχους ανάκατους!
Αλλά είχε πλάκα!
Και του χρόνου παιδιά, και του χρόνου!

12:45...
Ε; Τι;
Πάλι με πήρε ο ύπνος...
Φτου! Και έχει στρουμφάκια!
Μα, που είναι τα κάλαντα;

Όλη μέρα μόνο αυτά τα δύο πιτσιρίκια;
Τι έγινε ρε παιδιά;
Που είστε;
Γιατί δεν είστε στους δρόμους;
Γιατί δε χτυπάτε εκνευριστικά το κουδούνι μου;
Εγώ, κατέβηκα πρωί πρωί για να κάνω ψιλά...
Ήπια μια κανάτα καφέ για να αντέξω!
Μάζεψα βιβλιαράκια να σας μοιράσω...
Που είστε;

Τι έγιναν λοιπόν τα πιτσιρίκια με τα τριγωνάκια;
Που ξυπνούσαν από τις εφτά για να βγουν στους δρόμους!
Που έψελναν με τις - όχι και τόσο - μελωδικές φωνές τους τα κάλαντα;

Είναι άραγε σπίτια τους και κοιμούνται;
Βλέπουν τηλεόραση;
Παίζουν video games;

Σίγουρα πάντως δεν τους συγκινούν πλέον τα γυαλιστερά πενηντάλεπτα...
Τα περισσότερα έχουν πολύ περισσότερα χρήματα από ότι χρειάζονται...
και πολύ περισσότερα παιχνίδια...

Ααααχ!
Ας φύγει πλέον αυτή η χρονιά...
Που θέλει ακόμη και την τελευταία της μέρα να μου χαλάσει τη διάθεση...
Να μου απομυθοποιήσει τα πάντα...
Αλλά δε θα πτοηθώ!

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά........