π

Ένα κόλλημα με τα μαθηματικά είναι γνωστό ότι το έχω... Δε θα διάλεγα και τη σχολή που διάλεξα αν δεν το είχα άλλωστε. Κι ένα κόλλημα με τα βιβλία επίσης το έχω! Δε θα σας ζάλιζα τόσο συχνά με το BookCrossing αν δεν το είχα, έτσι δεν είναι; Τι γίνεται λοιπόν όταν αυτές οι δυο μεγάλες αγάπες μου συνδυαστούν; Μα φυσικά ένα μαθηματικό μυθιστόρημα! Λατρεύω τα μαθηματικά μυθιστορήματα! Και τελευταία διάβασα ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον! Τα Πυθαγόρεια Εγκλήματα του Τεύκρου Μιχαηλίδη! Από εκεί λοιπόν είναι κι αυτό το μικρό απόσπασμα σχετικά με τον αριθμό π και τα ποιήματα-μνημονικά τεχνάσματα που έχουν γραφτεί γι αυτό!

---

π=3,1415926535897932384626

Όπως το συνηθίζουν πολλοί κορυφαίοι μαθηματικοί, πέρα από τις σημαντικές τους έρευνες, αρεσκόταν και σε πολύ απλοϊκά, παιδιάστικα σχεδόν, παιχνίδια. Είχε αφιερώσει μεγάλο μέρος του ελεύθερου χρόνου του στη δημιουργία ενός ποιήματος που ο αριθμός των γραμμάτων κάθε λέξης του να δίνει τα ψηφία του π. Ήδη εκείνη την εποχή κυκλοφορούσαν στα γαλλικά και τα γερμανικά αρκετά ποιήματα-μνημονικοί κανόνες για τα ψηφία του π.

Οι Γάλλοι, ας πούμε, θυμόντουσαν τα ψηφία του π με το ποίημα:

QUE J' AIME À FAIRE APPRENDRE UN NOMBRE UTILE AUX SAGES!
IMMORTEL ARCHIMÈDE ARTISTE INGÉNIEUR
QUIDE TON JUGEMENT PEUT PRISER LA VALEUR?
POUR MOI TON PROBLÈME EUT DE PAREILS AVANTAGES

Οι Γερμανοί πάλι είχαν το:

DIR O HELD O ALTER PHILOSOPH DU RIESEN GENIE
WIE VIELE TAUSENDE BEWUNDERN GEISTER
HIMMLISCH WIE DU UND GÖTTLICH
NOCH REINER IN AEONEN
WIRD DAS UNS STRAHLEN
WIE IM LICHTEN MORGENROT

"Είναι ντροπή!" συνήθιζε να λέει. "Οι Γάλλοι, οι Γερμανοί, οι Άγγλοι έχουν αποτυπώσει τα ψηφία του π σε στίχους, και οι Έλληνες, που πρώτοι ανακάλυψαν την ύπαρξη του π, να μην έχουν ανάλογο ποίημα". Μια μέρα μπήκε στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου λάμποντας από υπερηφάνεια. Με πλησίασε βιαστικά και άφησε μπροστά μου ένα χαρτάκι.
"Ιδού", μου είπε όλος χαρά:

ΑΕΙ Ο ΘΕΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ ΓΕΩΜΕΤΡΕΙ
ΤΟ ΚΥΚΛΟΥ ΜΗΚΟΣ ΙΝΑ ΟΡΙΣΗ ΔΙΑΜΕΤΡΩ
ΠΑΡΗΓΑΓΕΝ ΑΡΙΘΜΟΝ ΑΠΕΡΑΝΤΟΝ
ΚΑΙ ΟΝ ΦΕΥ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΟΛΟΝ ΘΝΗΤΟΙ ΘΑ ΕΥΡΩΣΙ

Δε νομίζω πως όταν έλυνε τα δύσκολα προβλήματα που του ανέθετα ο Χίλμπερτ και ο Κλάιν, ένιωθε μεγαλύτερη ικανοποίηση.

Από το βιβλίο του Τεύκρου Μιχαηλίδη "Πυθαγόρεια Εγκλήματα"

Πότε ξεστολίζουν το χριστουγεννιάτικο δέντρο;

Πότε ξεστολίζουν κανονικά το χριστουγεννιάτικο δέντρο;
Μα γιατί;
Εμένα μου αρέσει τόσο πολύ!
Και μετά τι; Θα μείνει άδεια αυτή η γωνιά;
Μπα! Εγώ λέω να το αφήσω στολισμένο μέχρι το Πάσχα! Από άποψη!
...Καλά μωρέ... Από βαρεμάρα εννοώ!

Πειράζει που δεν έχω καμία όρεξη να αμπαλάρω μπάλες, γιρλάντες και κλαριά; Όσο απολαμβάνω το στόλισμα, τόσο βαριέμαι την αντίστροφη διαδικασία. Μου φαίνεται τόσο στενάχωρη...

Άντε! Τέλος και τα Χριστούγεννα!
Πάμε για το Πάσχα τώρα! Ευτυχώς φέτος πέφτει νωρίς!

Τι μου άφησαν τα φετινά Χριστούγεννα;

Καταρχάς ένα σπίτι άνω κάτω! Ταχτοποιώντας το όμως (ακόμα δεν έχει επανέλθει πλήρως) ξαναζώ κάποια από τα γεγονότα των ημερών...

Θυμάμαι μεθυσμένα πάρτι, παιχνίδια αθώα και μη, μεγάλες ποσότητες αλκοόλ...

Βράδια με φίλους, έξω, σε σπίτια, σε καφετέριες, επιτραπέζια, καφέδες, χαρτιά....

Μηνύματα και τηλέφωνα, ευχές, συναντήσεις, ένα μικρό ταξιδάκι με τη μηχανή του χρόνου και δυο αξέχαστες ώρες...

Το καθιερωμένο προσκύνημα στο Σταυρό του Νότου, την κλασική πια βόλτα στην Ερμού, τα κάλαντα με τους BookCrossers...

Ανταλλαγές δώρων (μικρό το φετινό budget, λίγα και τα δώρα...), ένα ταξίδι αστραπή στο χωριό, δυο σφραγίδες στο διαβατήριο μου από ισάριθμες επισκέψεις στα Σκόπια, μια επίσκεψη - το έβγαλα κι αυτό το απωθημένο - σε καζίνο κι η διαπίστωση ότι τελικά όντως ο τζόγος δε μου ταιριάζει...

Ένα ταξιδάκι στη Σαντορίνη - παράταση των διακοπών μου... Βόλτες στα στενάκια, καφέδες με την ωραιότερη θέα, το μπαράκι των καθηγητών...

Αδυναμία να επανέλθω στους ρυθμούς μου...

Άντε! Και του χρόνου!

Που πήγαν τα κάλαντα;;;

Σκεφτόμουν να γράψω και φέτος ένα κειμενάκι για τα κάλαντα... Αλλά μιας και θα μπορούσα άνετα να κάνω copy-paste το περσινό, αποφάσισα απλά να γκρινιάξω!

Παραμονή Χριστουγέννων έμεινα σπίτι μόνο μέχρι τις 10...
Είχα κανονίσει βλέπετε να πάω να πω ΕΓΩ τα κάλαντα μαζί με τους bookcrossers στην Ερμού! Τουλάχιστον εκεί περάσαμε υπέροχα! Και κάλαντα είπαμε κι ό,τι χριστουγεννιάτικο τραγούδι ξέραμε! Και βιβλία μοιράσαμε! Και δώρα ανταλλάξαμε και γενικά περάσαμε πάρα πολύ ωραία!
Από το σπίτι φυσικά δεν πέρασε ούτε ένα πιτσιρίκι! Μα καλά, μόνο εμείς βγαίναμε από τις 8 και ξυπνάγαμε τους κακόμοιρους τους "νοικοκύρηδες";

Παραμονή Πρωτοχρονιάς γύρισα σπίτι στις 7:30 το πρωί μετά από ένα "μεθυσμένο" πάρτυ...
Είχα αρχίσει τη γκρίνια από νωρίς: "Πω πω! Αύριο είναι τα κάλαντα! Μάτι δε θα καταφέρω να κλείσω!".
Αυτο βέβαια δε με εμπόδισε να το ξημερώσω... ;-)
Κατά βάθος δε με πείραζε και τόσο να θυσιάσω - άλλη - μια μέρα τον ύπνο μου!

Από την προηγούμενη μέρα είχα κάνει ψιλά και περίμενα τους παράφωνους καλαντοτραγουδιστές με τα τριγωνάκια τους!
Όπως και πέρσι, έτσι και φέτος, την έβγαλα στον καναπέ με μια κανάτα γαλλικό καφέ - ψέματα, την κανάτα την έχω σπάσει εδώ και μήνες, κούπα-κούπα τον φτιάχνω! - περιμένοντας μάταια τα κάλαντα!
Ούτε ένα πιτσιρίκι δε μου χτύπησε την πόρτα!

Μα πού πήγαν επιτέλους;

Α! Το δηλώνω από τώρα: στον πρώτο που θα έρθει του χρόνου για τα κάλαντα θα δώσω 20ρικο! (λες να πιάσει;)

____________________________

Το περσινό κείμενο για τα κάλαντα:

07:45...
Ντριιιιιιιιιν!
Ντριιιν Ντριιιιιιιιν!
Ποιος είναι; Ποιος χτυπάει το κουδούνι πρωινιάτικα;
Α! Τα κάλαντα!
Βασικά θα ήθελα να σφάξω το μικρό τσογλάνι που χτυπάει το κουδούνι με τέτοιο πείσμα, αλλά... είναι παραμονή Πρωτοχρονιάς! Πρέπει να έχω καλή διάθεση!
Ντριιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιν!
Θα το σφάάάάάξω!
Ντριν Ντριν Ντριν!
Τώρα, καλά, ανοίγω....

Μέχρι να ανοίξω βέβαια πρώτα το δεξί και μετά και το αριστερό μάτι, να ντυθώ και να φτάσω στην πόρτα οι καλαντοτραγουδιστές είχαν φύγει... Δεν πειράζει... Τώρα πλέον έχω ξυπνήσει! Φτιάχνω μια κανάτα καφέ και ανοίγω την τηλεόραση. Παιδικά! Ωραία, κλασικά κινούμενα σχέδια! Με τον Μίκυ, το Ντόναλντ, τον Τσιπ και τον Ντέηλ! Τέλεια!

08:45...
Ντριιιιιιιιιν!
Ε, με πήρε ο ύπνος στον καναπέ!
Ντριιιιν Ντριιιιιιιν!
Το κουδούνι!
Ντριιιιιιιιιιιν!
Τα κάλαντα!
Ε, αυτή τη φορά πρόλαβα και άνοιξα!
Δύο - όχι και τόσο μικρά παιδάκια - με σκουφάκια Άι-Βασίλη!
Και άκουσα τα πιο παράφωνα κάλαντα του κόσμου!
Και με τους στίχους ανάκατους!
Αλλά είχε πλάκα!
Και του χρόνου παιδιά, και του χρόνου!

12:45...
Ε; Τι;
Πάλι με πήρε ο ύπνος...
Φτου! Και έχει στρουμφάκια!
Μα, που είναι τα κάλαντα;

Όλη μέρα μόνο αυτά τα δύο πιτσιρίκια;
Τι έγινε ρε παιδιά;
Που είστε;
Γιατί δεν είστε στους δρόμους;
Γιατί δε χτυπάτε εκνευριστικά το κουδούνι μου;
Εγώ, κατέβηκα πρωί πρωί για να κάνω ψιλά...
Ήπια μια κανάτα καφέ για να αντέξω!
Μάζεψα βιβλιαράκια να σας μοιράσω...
Που είστε;

Τι έγιναν λοιπόν τα πιτσιρίκια με τα τριγωνάκια;
Που ξυπνούσαν από τις εφτά για να βγουν στους δρόμους!
Που έψελναν με τις - όχι και τόσο - μελωδικές φωνές τους τα κάλαντα;

Είναι άραγε σπίτια τους και κοιμούνται;
Βλέπουν τηλεόραση;
Παίζουν video games;

Σίγουρα πάντως δεν τους συγκινούν πλέον τα γυαλιστερά πενηντάλεπτα...
Τα περισσότερα έχουν πολύ περισσότερα χρήματα από ότι χρειάζονται...
και πολύ περισσότερα παιχνίδια...

Ααααχ!
Ας φύγει πλέον αυτή η χρονιά...
Που θέλει ακόμη και την τελευταία της μέρα να μου χαλάσει τη διάθεση...
Να μου απομυθοποιήσει τα πάντα...
Αλλά δε θα πτοηθώ!

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά........