Αυτό το κείμενο το έγραψα φέτος, αρχές Αυγούστου. Κι όμως! Ακόμα βρίσκομαι στην ίδια ακριβώς κατάσταση... Με ταλαιπωρούν οι αύπνίες, με βασανίζει η εξεταστική και προσπαθώ να ξεκλέψω πάλι 3-4 μερούλες χαλάρωσης...
Το βιολογικό μου ρολόι έχει για άλλη μια φορά αποσυντονιστεί!
Το ξέρετε το σύνδρομο του σκουπιδιάρικου; Είναι όταν δε μπορείς να κοιμηθείς πριν το ακούσεις! Με βασανίζει κατά καιρούς και πάντα στις πιο ακατάλληλες φάσεις. Όπως τώρα, που πρέπει να διαβάσω... Ευτυχώς που σε αυτή τη γειτονιά περνάει σχετικά νωρίς! Κατά τις τέσσερις το πρωί!
Στριφογυρίζω στο κρεβάτι μου, σηκώνομαι κάθε τόσο για να πιώ για νερό, για να ρίξω άλλη μια ματιά στο ίντερνετ.
Κι όταν επιτέλους με παίρνει ο ύπνος απομένουν τόσο μα τόσο λίγες ώρες μέχρι να χτυπήσει το καταραμένο ξυπνητήρι μου... Και ακόμη κι αν καταφέρω να σηκωθώ δε μπορώ να συγκεντρωθώ στα βιβλία μου. Το μυαλό μου πετάει (ή μάλλον κολυμπάει, κάπου στα καθαρά νερά της Χρυσής), τα μάτια μου κλείνουν και πολύ συχνά με παίρνει ο ύπνος πάνω απ' το βιβλίο της Ανάλυσης.
Κι όμως... Πρέπει να διαβάσω! Πρέπει να διαβάσω για να μπορέσω να ξεκλέψω μερικές ακόμα μέρες διακοπών... Αλλά δε μπορώ να διαβάσω γιατί συνέχεια ονειρεύομαι αυτές τις διακοπές! Κι έχω πέσει σε μια ατέρμονη λούπα (τι είπα πάλι!)...
Κι επειδή κι αυτός ο χρόνος που ξοδεύω τώρα για να γράψω αυτές τις γραμμές είναι κλεμμένος κι η σύνδεση μου δανεική θα σταματήσω εδώ. Καλό διάβασμα σε όσους έχουν σε λίγο εξεταστική, καλές διακοπές στους τυχερούς που είναι ακόμα σε κάποια παραλία, πολλά φιλιά σε όλους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου