Κλειδωμένη καγκελόπορτα...

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να διαπιστώσεις αν γύρισες αργά στο σπίτι...
Υπάρχει ο απλός: να κοιτάξεις το ρολόι σου!
Αν είσαι ένα από εκείνα τα περιέργα πλασμάτα που ζουν χωρίς ρολόγια (!!!) μπορείς να κοιτάξεις το κινητό σου για να δεις την ώρα...
Μπορείς να χρησιμοποιήσεις τον τρόπο του μικρού εξερευνητή - φυσιολάτρη και να κοιτάξεις τον ουρανό...
Να κρίνεις από τις εκνευρισμένες φωνές των γειτόνων όταν μεθυσμένος θα σκοντάφτεις στις γλάστρες...
Από το αν ξύπνησε η μικρή Ελισάβετ απέναντι...
Ακούγοντας παιδικά από την τηλεόραση του γείτονα...
Ή πρωινάδικα από τον απέναντι...
Ακούγοντας τον κόκορα...
Την καμπάνα...
Κρίνοντας από το αν σε κόβουν οι φακοί...
Αν το βιολογικό σου ρολόι έχει αρχίσει να χάνει...
Από το ξυπνητήρι που βρίσκεις στο διαμέρισμα να χτυπάει (και φυσικά ξεχνάς να το κλείσεις για το Σαββατοκύριακο)...


Στην πολυκατοικία μου λοιπόν υπάρχει και ένας επιπλέον τρόπος!
Η καγκελόπορτα!
Κλειδωμένη ή ξεκλείδωτη;

Στατιστικές μελέτες έχουν δείξει τα παρακάτω:

10 με 12 κλειδωμένη... (οι ευσυνείδητοι γείτονες επιστρέφουν και κλειδώνουν για ασφάλεια)
12 με 2 ξεκλείδωτη... (οι λιγότερο ευσυνείδητοι κάτοικοι βγαίνουν ή δέχονται επισκέψεις ή παραγγέλνουν σουβλάκια και αφήνουν ανοιχτά...)
2 με 5:30 κλειδωμένη... (ε, όλο και κάποιος φιλοτιμείται να συνετιστεί στους κανόνες της πολυκατοικίας και να κλειδώσει)
5:30 ανοιχτή... (εδώ παίζεται... ή ο πρώτος πρωινός άφησε ανοιχτά, ή ο τελευταίος βραδυνός ήταν απλά πολύ τύφλα για να ξαναβρεί την κλειδαριά...)

Κι η μελέτη πάνω στην καγκελόπορτα συνεχίζεται...

Πώς καταλαβαίνεις ότι πάλι έχεις μείνει μόνος στην πολυκατοικία κι όλοι λείπουν σε διακοπές;
Η καγκελόπορτα είναι κλειδωμένη από τις έξι το πρωί μέχρι τις δέκα το βράδυ!

Πώς καταλαβαίνεις ότι η σπιτονυκοκοιρά λείπει διακοπές;
Η καγκελόπορτα είναι διάπλατα ανοιχτή!
Γιατί τα φώτα της εισόδου είναι σβηστά και φυσικά κανείς δε βλέπει για να ξανακλειδώσει!

Πώς καταλαβαίνεις ότι τωωωωωρα την πάτησες;
Έχεις κατέβει βιαστικά να ξεκλειδώσεις και πάνω στη βιασύνη σου πιάνονται τα κλειδιά στο πόμολο της εξώπορτας - από τη μέσα πλευρά! Και βρίσκεσαι στην αυλή με κάλτσα και σαγιονάρα! Ανάμεσα σε μια κλειστή και μία κλειδωμένη πόρτα! Και χρησιμοποιείς κάποιον από τους παραπάντω τρόπους για να εκτιμήσεις τις συνέπειες τους να χτυπήσεις ένα κουδούνι να σου ανοίξουν να πιάσεις τα κλειδιά σου! Και η φίλη σου το βρίσκει εξαιρετικά αστείο! Και τα μυαλά... στην καγκελόπορτα!

Το χέρι στο παράθυρο

Κάποιος ίσως με έλεγε ψυχωτική... Δεν είμαι όμως. Δεν αναβοσβήνω 13 φορές το διακόπτη του ρεύματος για να μην πεθάνει η οικογένειά μου. Ούτε ελέγχω 7 φορές την πόρτα πριν φύγω από το σπίτι.
Μπορεί καμιά φορά να προσέχω να μην πατάω τις γραμμές στο πεζοδρόμιο... Και να αθροίζω τα νούμερα στις πινακίδες των αυτοκινήτων. Και να θεωρώ τύχη να βρω τουλάχιστον μία με άθροισμα 18 μέχρι να φτάσω σπίτι. Κι ίσως καμιά φορά να έχω κάνει κανέναν κύκλο παραπάνω για να βρω τον πολυπόθητο συνδιασμό. Κατά προτίμηση με διπλά. Αλλά και μια ακολουθία 567 ή 3456 πάλι είναι καλή...
Αλλά δεν είμαι ψυχωτική.
Είναι παιχνίδια όλα αυτά.
Παιχνίδια δεν είναι;
Και αυτό με το στοιχειωμένο σπίτι παιχνίδι είναι. Φοβάμαι κάθε φορά που περνάω απ' έξω βράδυ. Και σκέφτομαι επίτηδες τρομαχτικές ιστορίες. Και σκέφτομαι ότι θα δω το χέρι στο παράθυρο. Μια ματωμένη παλάμη. Να εμφανίζεται στο δεξί παράθυρο του τελευταίου ορόφου. Να σέρνεται για λίγα δευτερόλεπτα πάνω στο σκονισμένο τζάμι και να χάνεται. Αφήνοντας ένα ματωμένο αποτύπωμα που δύσκολα διακρίνεται μέσα στο σκοτάδι.
Αυτό σκέφτομαι κάθε φορά που περνάω μπροστά από το σπίτι.
Και χτες το είδα.
Είδα πράγματι το χέρι. Τη ματωμένη παλάμη. Να σέρνεται για μερικά δευτερόλεπτα πάνω στο τζάμι. Και να χάνεται.
Έτριψα τα μάτια μου. Ξανακοίταξα στο παράθυρο. Το δεξί παράθυρο του τελευταίου ορόφου. Στη σκόνη νόμισα πως διέκρινα ίχνη από αίμα. Σταμάτησα και αφουγκράστηκα.
Κανένας ήχος δεν ερχόταν από το στοιχειωμένο σπίτι. Το λιγοστό φως δε μου επέτρεπε να δω καλά το παράθυρο. Οι σκιές έπαιζαν παιχνίδια με τα μάτια μου. Το μυαλό μου μου έπαιζε παιχνίδια. Δε μπορεί να είδα το χέρι. Το φαντάστηκα.
ΤΟ φαντάστηκα...
ΤΟ Φαντάστηκα...
ΤΟ ΦΑντάστηκα...
ΤΟ ΦΑΝτάστηκα...
ΤΟ ΦΑΝΤάστηκα...
ΤΟ ΦΑΝΤΑστηκα...
ΤΟ ΦΑΝΤΑΣτηκα...