Hostel Central Station

Αν το έβλεπα απ' έξω σε καμία περίπτωση δε θα έμπαινα. Είμαστε όμως έξι άτομα και η Ylva λέει ότι είναι καλό. Και το σημαντικότερο, είναι κοντά! Είμαι τόσο κουρασμένη που δεν προβάλω αντίσταση.

Μας δείχνουν ένα δωμάτιο με οχτώ κουκέτες. Στο ένα από αυτά κοιμάται ήδη ένας ημίγυμνος τύπος. Διαλέγω ένα από τα κάτω κρεβάτια. Είναι όμως τόσο χαμηλό που δε μπορείς να καθήσεις χωρίς να χτυπάς στο πάνω. Τα πρωινά κουτούλησα αρκετές φορές. Και κάθε φορά που ο Bruno άλλαζε πλευρό αισθανόμουν ότι θα πέσει πάνω μου.

Ήταν όμως ένα πραγματικά πολύ καθαρό και χαριτωμένο hostel. 12 € το βράδυ, σεντόνια, πετσέτες και δωρεάν ίντερνετ. Με ένα χαριτωμένο μπαλκονάκι το οποίο τιμήσαμε δεόντως πίνοντας τις μπύρες μας το βράδυ και τον καφέ μας το πρωί.

Εκεί γνώρισα και τον Ολλανδό που είχε γυρίσει όλη την Ευρώπη με το ποδήλατό του. Μια Πολωνή που ταξίδευε μόνη ένα μήνα τώρα, γιορτάζοντας το τελευταίο καλοκαίρι των φοιτητικών της χρόνων. Έναν Ιταλό που εξαιτίας μιας λάθος συνεννοήσης είχε ξεμείνει στο Βελιγράδι... Μια Βραζιλιάνα, ένα Γάλλο, μια Νεοζηλανδή (28 ώρες πτήση!)...

Μόνο Έλληνα δε συνάντησα...

Κι ίσως πραγματικά είμαστε από τους λίγους ευρωπαίους που δεν μένουμε σε hostel. Είναι έξω από τη νοοτροπία μας στην τελική. Ειδικά οι κοιτώνες.
Τι φταίει όμως; Γιατί αν οι Σουηδέζες μένουν χαλαρά σε μεικτά δωμάτια, που και λεφτά έχουν και είναι συνηθισμένες σε ανέσεις, πραγματικά δεν καταλαβαίνω εμείς που κολλάμε. Στο να μείνουμε με αγνώστους; Στο να μας κλέψουν τις βαλίτσες; Ή συνηθίσαμε ίσως τις τιμές των ενοικιαζόμενων στα νησιά μας και τα hostel μας φαίνονται τόσο φτηνά που τα προσπερνάμε;

Γιατί ωραία και τα ξενοδοχεία, αλλά το hostel είναι άλλη εμπειρία... Έχει άλλο χρώμα... Έχει κάτι χύμα, κάτι multilingual, κάτι που θυμίζει teen movies. Δεν είναι απλά το μέρος που θα γυρίσεις το βράδυ να κοιμηθείς. Είναι εκεί που θα γνωρίσεις κόσμο, θα ανταλλάξεις εμπειρίες, θα πάρεις τις καλύτερες ταξιδιωτικές πληροφορίες (και δεν εννοώ από το προσωπικό). Εκεί που θα βρεις παρέα να βγεις το βράδυ, άτομα για να συνεχίσεις το ταξίδι σου, νέους φίλους...


(btw στη Σόφια, αν και κοιτάξαμε πρώτα τα hostels, τελικά σε διαμέρισμα καταλήξαμε... έτσι για να επιβεβαιώνουμε τα περί ελληνικής νοοτροπίας...)