Περί αυτολογοκρισίας...

Μιας και στο προηγούμενο post αφιέρωσα αρκετές γραμμές γκρινιάζοντας και αυτολογοκρίνοντας τον εαυτό μου, είπα να δημοσιεύσω και το κειμενάκι που είχα γράψει σε μια παρόμοια φάση, στις 16/09/06...

_______

Δε μπορώ να αντισταθώ στο άδειο χαρτί. Κανένα χαρτί δεν πρέπει να είναι λευκό. Ο προορισμός του είναι να γραφτεί, να μουτζουρωθεί, να ζωγραφιστεί!

Το χαρτί παρακαλάει το στυλό να χαράξει πάνω του γραμμές, γράμματα, σχήματα. Λέξεις, σκέψεις, ιδέες...

Κι εγώ δε μπορώ να του χαλάσω χατήρι. Γράφω, μουτζουρώνω, ζωγραφίζω.

Ακόμη και σε αυτό το ατέλειωτο λευκό του notepad αραδιάζω τις λέξεις μου μέχρι να το δω να χορταίνει, να εκπληρώνει τον προορισμό του.

Κι όμως, τα περισσότερα κείμενά μου παραμένουν κρυμμένα. Τα χειρόγραφά μου σε ντοσιέ και κούτες. Τα ηλεκτρονικά μου έγγραφα σε φακέλους στον υπολογιστή, σε cd και δισκέτες...

Κι ίσως είναι καλύτερα έτσι.

Γιατί όμως νοιώθω τόσο συχνά αυτή την ανάγκη να τα μοιραστώ; Για ποιο λόγο μας κατατρέχει αυτή η ανάγκη να ξεγυμνωνόμαστε; (η τελευταία φράση δεν είναι δική μου...)

Λογοκρίνω τα κείμενα που δημοσιεύω στο site μου, λογοκρίνω τα κείμενα που postάρω στα fora...

Αντιστέκομαι στον πειρασμό να γράψω ωμά αυτό που αισθάνομαι και που σκέφτομαι. Να σας αφήσω να κρυφοκοιτάξετε το "ημερολόγιο" μου...

Γιατί;

Γιατί τα γραπτά μένουν...

Γιατί φοβάμαι μην το μετανιώσω, μην τα παρερμηνέψετε...

Γιατί δεν υπάρχει λόγος να το κάνω άλλωστε.

Για να μην εκτεθώ...

Για να μην εκθέσω κι άλλους.

Για να μην πληγώσω, στεναχωρήσω, απογοητεύσω, προβληματίσω, μπερδέψω κανέναν σας.

Γιατί φοβάμαι την κριτική σας.

Μα πάνω απ' όλα γιατί φοβάμαι τη δική μου._

Πάρε 5!

Από την πρώτη στιγμή που εντόπισα αυτό το παιχνιδάκι - αλυσίδα περίμενα πως και πως να φτάσει και σε μένα!
Μέχρι που σκεφτόμουν να ζητήσω από κάποιον να... με παίξει κι εμένα!
Και να που έφτασε κι η σειρά μου χάρη στην αγαπητή nakupenda!
Και ξέρετε ποια είναι η πλάκα; Δεν ξέρω τι να γράψω!
Γράφω και σβήνω εδώ και ώρα!
Έχω απαρνηθεί την ανωνυμία του διαδικτύου εδώ και καιρό...
Και ίσως τώρα πληρώνω τις συνέπειες...
(κενό 4 λεπτών με πολύ σβήσιμο)
Αυτό που θέλω τέλος πάντων να πω είναι ότι υπάρχουν κάποια πράγματα που θα ήθελα να γράψω κι είναι ενδιαφέροντα αλλά, λόγω του ότι οι μάσκες έχουν πέσει προ πολλού. αδυνατώ....
Και αυτά που θα μπορούσα να γράψω κι είναι "ακίνδυνα" δεν έχουν ούτε πλάκα ούτε ενδιαφέρον... :-(
Θα κάνω όμως μια προσπάθεια:
(πολύ σβήσιμο, γράψιμο στα παραπάνω...)

(...και στα παρακάτω)
Δε μου αρέσει καθόλου το όνομά μου! Κάνω τα πάντα για να αποφύγω να μαθευτεί το βαφτιστικό μου, ειδικά στις καινούριες μου παρέες, αλλά πάντα θα βρεθεί κάποιος "παλιός" και θα το μαρτυρήσει! Γυρνάω πάντως σχεδόν σε οποιαδήποτε προσφώνηση περιέχει 3+ γράμματα του ονόματος μου: Άρη, Άρις, Αριστέα, Αρίστο, Αρίνα (!) (το τελευταίο το χρωστάω στον φίλτατο hracker και ομολογώ ότι το βρήκα ενδιαφέρον!)

Ήμουν ανέκαθεν βιβλιοφάγος! Με την κυριολεκτική έννοια! Έχω μια φωτογραφία όπου είμαι μωρό, στην περπατούρα, μπροστά στη βιβλιοθήκη των γονιών μου και... τρώω ένα βιβλίο! Άλλα μωρά έτρωγαν χώμα από τις γλάστρες! Εγώ ήμουν πιο... κουλτουριάρα! ;-)

Αν και γενικά δεν παίζω παιχνίδια στον υπολογιστή και ψιλοκοροϊδεύω τους παθιασμένους gamers, μια περίοδο είχα κολλήσει άγρια με το The Sims 2... Είχα καεί τόσο πολύ που ακύρωνα μέχρι και εξόδους για να παίξω.

Τα περισσότερα χαρακτηριστικά μου, από χρώμα ματιών, μαλλιών, ομάδα αίματος μέχρι και τους κολλημένους λοβούς των αυτιών μου, οφείλονται σε υπολειπόμενα γονίδια! Αν και βαριόμουνα τη βιολογία στο σχολείο είχα βρει ιδιαίτερα ενδιαφέρον το μάθημα που εξηγούσε πως γίνεται να έχω γαλάζια μάτια όταν κι οι δυο γονείς μου έχουν καστανά! (μου άρεσαν κι οι ασκήσεις με τα γενεαλογικά δέντρα και τις αιμομιξίες αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία!).

Ξέρω απ' έξω όλο το μεταφρασμένο κι ένα μεγάλο μέρος από το αρχαίο κείμενο της Αντιγόνης!

Κι ένα ακόμη... Που δεν ξέρω αν πρέπει να το γράψω... Αλλά το έχω ήδη πληκτρολογήσει και λέω να το αφήσω... Ας γλυτώσει και κάτι από την λογοκρισία!

Έχω ένα δεύτερο blog, ανώνυμο... Το δημιούργησα τελείως πειραματικά. Για να βοηθήσω έναν φίλο να στήσει το δικό του. Το συνέχισα για στατιστικούς λόγους, για να δω πως μπορώ να αυξήσω τα hits, τους επισκέπτες και τα comments. To διατηρώ γιατί ανέκαθεν μου άρεσε να γράφω. Και σε αυτό μπορούσα να γράφω απολύτως ελεύθερα. Το πείραμα όμως απέτυχε γιατί έχω αρχίσει να παραμελώ το site μου και κατ' επέκτασιν κι αυτό το blog εξαιτίας του. Και κυρίως γιατί δυστυχώς έχω πάλι αρχίσει να αυτολογοκρίνομαι ακόμα και σε εκείνο γιατί όλο και περισσότεροι που με ξέρουν σαν αρίστη ή areir το επισκέπτονται!

Αφού λοιπόν μετά κόπων και βασάνων κατάφερα να συλλέξω 5+1 πραγματάκια που ίσως να μην ξέρατε (και τι σας νοιάζει άλλωστε;) για την πάρτη μου, ήρθε η σειρά μου να καλέσω μερικούς φίλους να παίξουμε!

Τον xameno
Tον drcypher
Tην deadendmind
Tον zlatkogr
Και την maria